1 Μαρ 2012
Κι όμως, έχουμε μέλλον!
«Η πραγματική γενναιοδωρία απέναντι στο μέλλον συνίσταται στο να δώσεις τα πάντα στο παρόν». Μαχάτμα Γκάντι
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την πολυπόθητη ανάπτυξη, την ανάκαμψη και την επανεκκίνηση (Reset) της ελληνικής οικονομίας. Μόνο που έτσι όπως πάμε και μας αναγκάζουν να πάμε –με νέα μέτρα πιο αυστηρής λιτότητας, αμείλικτης αύξησης φόρων και άτεγκτο περιορισμό των κοινωνικών δαπανών– σε λίγο δεν θα υπάρχει καθόλου οικονομία για να επανεκκινηθεί! Θα έχει μετατραπεί σε σωρούς από ερείπια και η ελληνική κοινωνία θα έχει μεταμορφωθεί σε μια στρατιά ζωντανών-νεκρών χρεοκοπημένων Ελλήνων, όπου θα κανιβαλίζει ο ένας τον άλλο στις ουρές των ταμείων ανεργίας και των συσσιτίων, ανάμεσα σε σπασμένες βιτρίνες επιχειρήσεων που θα έχουν κλείσει προ πολλού και λεηλατημένα σούπερ μάρκετ. Μην έχετε καθόλου ψευδαισθήσεις. Χρεοκοπία είναι να μην έχεις οικονομία, δηλαδή δουλειές και ανθρώπους που με την εργασία τους θα μπορούν έστω να απολαμβάνουν μια «αξιοπρεπή φτώχεια».
Γι’ αυτό λοιπόν είναι επιτακτική η ανάγκη να αντιστραφεί αυτή η καταστροφική πορεία, που οδηγεί στη διάλυση της πραγματικής οικονομίας, στην κοινωνική αποσάθρωση και, εν τέλει, σε ανυπολόγιστη ανθρωπιστική καταστροφή. Ναι, χρειαζόμαστε επειγόντως ανάπτυξη. Αλλά μια ανάπτυξη που θα στηρίζεται στην αύξηση της παραγωγικότητας της πραγματικής οικονομίας και όχι σε φούσκες και «ενέσεις ρευστότητας» που οδηγούν σε αύξηση της κατανάλωσης και του δανεισμού. Μια ανάπτυξη που θα βασίζεται στην εκμετάλλευση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελλάδας, στην πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα αλλά και στην ιδιοσυγκρασία του ελληνικού λαού. Δεν χρειάζεται –και ούτε θέλουμε– να γίνουμε «Γερμανοί».
Προχθές καθώς καθόμουνα σε μια καρέκλα περιμένοντας τη σειρά μου σε μια κοσμοδαιμονική ελληνική δημόσια υπηρεσία, έκανα κάποιες σχετικές σκέψεις (για το πώς θα μπορούσε να επανεκκινηθεί η ελληνική οικονομία) τις οποίες και σημείωσα στο σημειωματάριο μου. Δεν είμαι κανένας οικονομολόγος ή τεχνοκράτης, γι’ αυτό και συγχωρέστε με εκ των προτέρων για την ενδεχόμενη αφέλεια ορισμένων σκέψεων μου. Παρόλα αυτά πήρα το θάρρος να σας τις εκθέσω εν συντομία, γιατί είναι καλό να παράγουμε διαρκώς ιδέες –άσχετα αν δεν μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα– στην «αχαρτογράφητη ζώνη» που διανύουμε. Έχουμε λοιπόν και λέμε…
● Άμεση διαγραφή ή «κούρεμα» και των ιδιωτικών χρεών στην Ελλάδα σε ποσοστό τουλάχιστον κατά 53,2% (ή 75% σε «πραγματικές θέσεις»). Μιλάμε για τα χρέη που έχουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις προς τις τράπεζες, που με τα περιορισμένα τους πλέον εισοδήματα δεν μπορούν ούτως ή άλλως να εξυπηρετήσουν. Δεν κατάλαβα, αφού το κράτος το έκανε ήδη για τον εαυτό του, εμείς ο λαός, οι φορολογούμενοι, τα «υποζύγια», που αιμοδοτούμε συνεχώς το κράτος γιατί να μην μπορέσουμε να το διεκδικήσουμε; Δεν είναι η λύση του προβλήματος, αλλά τουλάχιστον μια «ανάσα».
● Άτοκα μικροδάνεια προς κάθε Έλληνα πολίτη με χαμηλά ή χωρίς εισοδήματα. Να εγγυηθεί το Κράτος και να χορηγήσει σε κάθε Έλληνα πολίτη που έχει κάτω των 15.000 ευρώ εισόδημα το χρόνο, ένα άτοκο μικροδάνειο της τάξης των 1.000 ευρώ, απ’ το οποίο μπορεί να παίρνει μόνον 100 ευρώ τη βδομάδα. Μην το γελάτε. Υπάρχουν Έλληνες αυτή τη στιγμή που δεν έχουν να φάνε. Δεν έχουν λεφτά ούτε για ένα εισητήριο για να επιστρέψουν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους ή για να πάνε κάπου να βρουν δουλειά ή για να αγοράσουν μικροεμπορεύματα από τα οποία μπορούν να βγάλουν μεροκάματο. Δώσε ένα εκατόευρω σ’ ένα φτωχό Έλληνα και του δίνεις μια ευκαιρία. Το δάνειο θα είναι άτοκο και θα επιστραφεί στο κράτος σε βάθος χρόνου μέσω της εφορίας. Η επιβάρρυνση στο κρατικό προϋπολογισμό θα είναι λιγότερη από τα πιθανά έξοδα που θα προκύψουν αν δεν αποφευχθεί μια ευρύτερη ανθρωπιστική καταστροφή.
● Άμεση στροφή στην Ανταλλακτική Οικονομία. Ναι, το «κίνημα της πατάτας» να βρει μιμητές παντού. Αλλά να μην πληρώνει ο κόσμος τις όποιες «πατάτες» χρειάζεται, αλλά να τις ανταλλάσει με δικά του προϊόντα ή υπηρεσίες. Στην Αγγλία των αρχών της δεκαετίας του 1980 οι μακροχρόνια απεργούντες ανθρακωρύχοι για να επιβιώσουν είχαν εφεύρει τα LETS (Local Exchange Trading Systems). Αντάλλασαν προϊόντα και υπηρεσίες χωρίς χρήματα. Μου δίνεις πατάτες, σου δίνω ξύλα. Μου επισκευάζεις το καζανάκι του μπάνιου, κάνω ιδιαίτερο μάθημα στο παιδί σου. Πρόκειται αλληλοδωρεές. Χωρίς χρήματα και ασφαλώς χωρίς φόρους για το κράτος. Το κράτος μπορεί να χάνει κάποια έσοδα, αλλά κερδίζουν οι πολίτες.
● Αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου. Τα ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, αέριο κ.α.) είναι βρώμικα, αντιπεριβαλλοντικά, αναποτελεσματικά, περιορισμένα και πανάκριβα. Επειδή χρειαζόμαστε ενέργεια για να λειτουργήσουμε, πρέπει να ριχτούμε στην αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Φωτοβολταϊκά σε κάθε στέγη και ανεμογεννήτριες παντού! Ο ήλιος και ο αέρας είναι εξαιρετικά γενναιόδωροι στην Ελλάδα. Κάθε σπίτι κι ένα μικρό «εργοστάσιο» παραγωγής ενέργειας. Μπορούμε να μην έχουμε καμία εξάρτηση από τη ΔΕΗ; Να μην μπορεί να μας «κόβει το ρεύμα» όποτε θέλει; Ναι μπορούμε. Και θα γλιτώσουμε χρήματα και θα προστατεύσουμε το περιβάλλον μας.
●Αξιοποίηση όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας (επιγραμματικά).
– Ο Τουρισμός είναι πράγματι η «βαριά βιομηχανία» μας. Να βάλουμε στόχο την προσέλκυση 30 εκατομμυρίων τουριστών ως το 2030. Σε κάθε Έλληνα να αντιστοιχούν τρεις τουρίστες. Γι’ αυτό ο τουρισμός στην Ελλάδα να είναι μαζικός και ταυτόχρονα ποιοτικός και εναλλακτικός, Τουρισμός όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και όλη τη διάρκεια του έτους. Υπάρχουν όσοι εν δυνάμει τουριστικοί προορισμοί θέλετε. Για παράδειγμα αστικός τουρισμός: Η Θεσσαλονίκη π.χ. είναι ιδανικός προορισμός για «διακοπές του Σαββατοκύριακου» κ.α.
– Διαμετακομιστικό εμπόριο και άξονες μεταφορών. Η Ελλάδα έχει την ιδανική γεωπολιτική θέση για κάτι τέτοιο. Διαθέτει ναυτιλία, αλλά και λιμάνια: ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη μπορούν να αναδειχθούν σε πύλες εισόδου-εξόδου εμπορεύμάτων προς όλη την κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Το μόνο που χρειάζεται είναι εκσυγχρονισμός, επεκτάσεις και logistics.
– Αγροτική βιομηχανία με brand names, επανίδρυση συνεταιρισμών και πιστοποίηση των ελληνικών βιολογικών προϊόντων.
– Ιχθυοκαλλιέργειες και θαλασσοκαλλιέργειες (π.χ. μύδια κ.α.), όπου είναι εφικτό. Ο κόσμος πεινάει για τέτοιου είδους πρωτεϊνες. Η ζήτηση θα αυξηθεί εκθετικά τα επόμενα χρόνια. Μπορούμε να εξάγουμε ψάρια και θαλασσινά. Διαθέτουμε άλλωστε 14.000 χλμ. ακτών. Δεν θα μας βλάψει να αξιοποιήσουμε ένα μικρό μέρος τους για ιχθυοκαλλιέργειες.
– Παραγωγή ενέργειας από τον Ήλιο. Ναι, είμαι υπέρ του «Σχεδίου Ήλιος». Γιατί το Δημόσιο να μην εξασφαλίσει για τα επόμενα 25 χρόνια έσοδα ύψους 80-100 δισεκατομμυρίων ευρώ, από μια πηγή ενέργειας που μας έρχεται δωρεάν; Αν μη τι άλλο θα ελαφρυνθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος χωρίς να μπουν νέοι φόροι σ’ εμάς και στα παιδιά μας. Να «φορολογήσουμε» τον Ήλιο! Θα καλύψουμε έτσι και τις δικές μας ενεργειακές ανάγκες και θα πουλάμε «πράσινη ενέργεια». Αυτή είναι μια πραγματική επένδυση στο μέλλον.
– Εξειδικευμένες βιομηχανίες φαρμακευτικών, ηλεκτρικών (π.χ. φωτοβολταϊκά) και έξυπνων καταναλωτικών ειδών. Κακά τα ψέματα δεν μπορούμε να στήσουμε στην Ελλάδα γιγαντιαίες αυτοκινητοβιομηχανίες, όπως στη Γερμανία, ούτε και θέλουμε «μισθούς Σλοβακίας» για να δουλεύουμε σ’ αυτές. Αντίθετα μπορούμε να αποκτήσουμε κάποιες εξειδικευμένες μικρομεσαίες βιομηχανίες, που θα βασίζονται στην εξειδίκευση και στην ποιότητα τους. Το εργατικό δυναμικό της Ελλάδα είναι μορφωμένο, ειδικευμένο και μπορεί να στηρίξει κάτι τέτοιο.
– Υπηρεσίες Υγείας. Η Ελλάδα είναι, μετά την Κούβα, η χώρα με τους περισσότερους γιατρούς ανά χίλιους κατοίκους. Ας τους εκμεταλλευτούμε. Στη χώρα μας υπάρχουν πολλές ιδιωτικές κλινικές που μπορούν να «εισάγουν» ασθενείς απ’ όλο τον κόσμο. Όχι μόνο εξωσωματική γονιμοποίηση, πλαστική χειρουργική και τέτοια, αλλά οργανωμένες υπηρεσίες υγείας σε όλο το φάσμα. Από φυσιοθεραπεία μέχρι ομοιοπαθητική και θεραπευτικά βότανα. Είμαστε η πατρίδα του Ιπποκράτη. Θα μας εμπιστευτούν, ειδικά αν προσφέρουμε υπηρεσίες ποιότητας σε ανταγωνιστικές τιμές. Εξαλλου το κλίμα και η φύση της Ελλάδας είναι ιδανική για την ανάρρωση ενός ασθενούς.
– Υπηρεσίες Εκπαίδευσης. Ως τώρα η Ελλάδα ήταν η κατεξοχήν χώρα εξαγωγής φοιτητών σε όλη την Ευρώπη. Δεν νομίζετε πως είναι καιρός να αντιστραφεί αυτό και να αρχίσουμε να «εισάγουμε» φοιτητές (και μαζί τους συνάλλαγμα), όχι μόνον από την Ευρώπη, αλλά από παντού γύρω μας; Φοιτητές που θα σπουδάζουν σε κρατικά πανεπιστήμια, αλλά και σε κολλέγια και –γιατί όχι– και σε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Έχουμε πήξει στην Ελλάδα από πτυχιούχους εκπαιδευτικούς χωρίς που δουλεύουν ως ταξιτζήδες. Άλλοι τόσοι είναι άνεργοι. Υπάρχουν τόσοι και τόσοι Έλληνες καθηγητές σε ξένα πανεπιστήμια. Θα είχαν μια ευκαιρία να επιστρέψουν και να διδάξουν (στα αγγλικά) στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.
– Υπηρεσίες υποστήριξης ηλικιωμένων Ευρωπαίων στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι όντως η «Φλόριντα της Ευρώπης». Στο μέλλον όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι Ευρωπαίοι συνταξιούχοι θα την επιλέξουν ως τον τόπο για να περάσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Θα αγοράσουν εξοχικά και θα μείνουν μόνιμα στη χώρα μας, ζώντας με συντάξεις που για μας φαντάζουν ήδη παχυλές. Όλοι αυτοί χρειάζονται υπηρεσίες υποστήριξης, αποκατάστασης και υγείας. Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ειδικοί και εταιρείς θα μπορούσαν να τις προσφέρουν.
– Κέντρο Ανθρωπιστικού Πολιτισμού. Η Ελλάδα δεν είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας και των ανθρωπιστικών επιστημών; Ας εκμεταλλευτούμε αυτό το ισχυρό ιστορικό brand name κτίζοντας μια νέα ταυτότητα, που θα εκμεταλλεύεται αυτόν τον «πολιτιστικό πλούτο». Όχι απλά «πολιτιστικός τουρισμός» με επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Μιλάμε για δημιουργία ινστιτούτων κλασικής παιδείας (που θα παρέχουν μετεκπαίδευση), συνέρδρια, φεστιβαλ και εκθέσεις όλο το χρόνο και παντού στην Ελλάδα.
● Οικονομικό μοντέλο αποτελεσματικό κι ευέλικτο, χωρίς γραφειοκρατία, διαφθορά και αγκυλώσεις συντεχνιακού τύπου. Ένα μοντέλο που θα εξασφαλίζει ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, το οποίο θα ανταποκρίνεται στο επίπεδο της παραγωγής και όχι στη δυνατότητα κατανάλωσης.
Αυτά σημείωσα πάνω κάτω, έτσι ως αρχική «τροφή για σκέψη». Δεν είμαι τεχνοκράτης, ούτε πολιτικός για να αποσκοπώ σε κάποιο συμφέρον. Είναι απλά οι σκέψεις ενός Έλληνα πολίτη που ανησυχεί βαθιά για το μέλλον της πατρίδας του. Γιατί γνωρίζω πως όσο βαθαίνει η ύφεση, άλλο τόσο ρηχαίνει η αισιοδοξία και η πίστη του ελληνικού λαού στην ανάκαμψη, στο μέλλον. Όμως έχουμε μέλλον. Δεν έχουμε ακόμη ηττηθεί και ούτε πρόκειται. Στο χέρι μας είναι να διεκδικήσουμε το μέλλον που θέλουμε για τον εαυτό μας και να μην αφήσουμε στους άλλους να μας επιβάλλουν ένα μέλλον που θα ήθελαν εκείνοι για μας.
Άκου ανθρωπάκο της Ελλάδας του ‘12
Το 1948 ο Βίλχελμ Ραιχ έγραψε το περίφημο βιβλίο <<Άκου ανθρωπάκο>>.
Στο βιβλίο του αυτό μιλούσε για τον μέσο ανθρωπάκο που τα περιμένει όλα έτοιμα, που αναθέτει σε άλλους να αποφασίζουν για αυτόν, που βολεύεται με κάθε ευκαιρία εις βάρος των συνανθρώπων του, που είναι ένας μικρός άνθρωπος, ένας ανθρωπάκος.
Σήμερα στην Ελλάδα του 2012 βρίσκουμε τον ίδιο ανθρωπάκο μόνο που τώρα έχει υποστηρικτές και καθοδηγητές. Ο έλληνας ανθρωπάκος του 2012 δεν είναι αυτός που έχει βολευτεί, που έχει ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, αυτός που είναι στο δημόσιο με μέσο ή αυτός που παρόλο την κρίση ο μισθός του έμεινε ανέπαφος.
Ο ανθρωπάκος δεν είναι το κομματόσκυλο και ο διεφθαρμένος εφοριακός. Ο ανθρωπάκος είναι ο μέσος άνθρωπος που πλήγεται και βλέπει τη ζωή του να γυρίζει στο μηδέν και δεν κάνει τίποτα για αυτό. Ο ανθρωπάκος που μετά από 8 ώρες στην δουλεία με μισθό 500 ευρώ γυρνάει σπίτι και βλέπει τηλεόραση
και ειδήσεις.
Ο ανθρωπάκος αυτός λοιπόν κάθεται σπίτι του, βγαίνει που και που με τους φίλους του και μιλάει και λέει μεγάλα πράγματα. Λέει ότι δεν αντέχει άλλο. Λέει ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Λέει ότι ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους και να ρίξει αυτή την κωλοκυβέρνηση. Λέει, λέει και όλο λέει.
Η αλήθεια είναι όμως ότι ο ανθρωπάκος φοβάται. Φοβάται να βγει στον δρόμο γιατί δε θέλει να φάει ξύλο. Περιμένει λοιπόν την ώρα που ο λαός θα είναι έτοιμος να ξεσηκωθεί, θα βγει στους δρόμους και τότε θα επιλέξει με κάθε μέσο να διεκδικήσει το δίκιο του. Φοβάται όμως ακόμα να βγει στο δρόμο γιατί είναι πολύ μικρός για να σηκώσει το βάρος του να βγει πρώτος.
Αλλά δεν είναι ο πρώτος. Η κατάσταση στη χώρα μας μπορεί τώρα να φτάνει στο απροχώρητο ,αλλά η κατάσταση έχει φτάσει εκεί σε πολλές οικογένειες. Η χώρα μπορεί τώρα να πτωχεύει αλλά υπάρχουν πολλές οικογένειες που εδώ και καιρό έχουν πτωχεύσει, πολλοί άνθρωποι που έχουν μείνει άνεργοι, πολλά σπίτια που δεν έχουν να πληρώσουν λογαριασμούς, πολλοί γονείς που βλέπουν τα παιδιά τους να πεινάνε. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι έχουν ήδη βγει στον δρόμο. Στην αρχή ειρηνικά και όταν είδαν ότι δεν πάει άλλο, όταν έφτασαν να έχουν να ανησυχούν και για τη γιαγιά, που της πετσοκόβουν τη σύνταξη, πέρα από τον εαυτό τους και τα παιδιά τους, τότε περάσανε στο επόμενο στάδιο.
Θα περίμενε κανείς ο ανθρωπάκος να έβρισκε έναυσμα από αυτό και να έβγαινε επιτέλους μαζί τους στους δρόμους να ρίξει αυτή την κυβέρνηση να καταδικάσει έμπρακτα αυτή την πολιτική πριν φτάσει και αυτός σε εκείνο το σημείο. Αλλά πουθενά ο ανθρωπάκος. Ο ανθρωπάκος είναι σπίτι του και βλέπει τηλεόραση. Και θα μου πεις μα αυτός εντάξει φοβόταν να κατέβει πρώτος αλλά τώρα είναι και άλλοι όπως ήλπιζε, γιατί δεν είναι στο δρόμο να παλεύει.
Γιατί ο ανθρωπάκος εθελοτυφλεί. Δε βλέπει ανθρώπους, βλέπει κάφρους και μπάχαλους. Δε βλέπει ανέργους οικογενειάρχες που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους, δε βλέπει φοιτητές απελπισμένους χωρίς μέλλον, βλέπει παρακρατικούς μηχανισμούς.
Και μέσα σε όλα αυτά τα κανάλια είναι εκεί για τον ανθρωπάκο. Θα παρουσιάσουν τον μπάχαλο που έκαψε το αττικόν ως τον πλιατσικολόγο παρακρατικό κάφρο, όχι ως τον απελπισμένο πολίτη. Το αττικόν θα γίνει θέμα στις ειδήσεις, πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες επισκιάζοντας τον βασικό μισθό στα 450 ευρώ, την κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων, και το νέο απάνθρωπο χαράτσι που επέβαλε η κυβέρνηση. Μα κάηκε το αττικόν... Και ο ανθρωπάκος έχει να λέει τώρα για τους απολίτιστους που κάψανε το ιστορικό αυτό κτήριο.
Και άντε τα κανάλια ελέγχονται από τις κυβερνήσεις και τους προύχοντες και έχουν λόγο να τα λένε αυτά. Ο ανθρωπάκος γιατί τα πιστεύει; Αφού προχτές είδε τον διπλανό του να μετακομίζει την οικογένεια σε δυάρι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά. Εχτές του είπε το παιδί του για τον Κωστάκι στο σχολείο που είναι νηστικός 3 μέρες. Σήμερα του ήρθε το νέο χαράτσι το οποίο όλως παραδόξως αυξήθηκε ενώ ο μισθός του μειώθηκε. Γιατί; Γιατί έτσι ο ανθρωπάκος μπορεί να μείνει λίγο ακόμα σπίτι. Γιατί αν δει την αλήθεια και έχει λίγο τσίπα πάνω του πρέπει να βγει με τη πέτρα στο χέρι και να παλέψει για τους συνανθρώπους του, να παλέψει γιατί σε λίγο και αυτός εκεί θα είναι. Δε θα βγει βέβαια μαζί με τους παρακρατικούς και τους προβοκάτορες.
Ποιός θα έβγαινε;
ΑΛΛΑ ΟΧΙ. Ο Ανθρωπάκος εθελοτυφλεί γιατί αυτό ξέρει να κάνει. Γιατί μια ζωή έχει μάθει να βάζει άλλους να παίρνουν αποφάσεις για αυτόν άλλους να δρουν για αυτόν. Από το σπίτι του που οι γονείς του που του έλεγαν πάντα τι να κάνει, από το πανεπιστήμιο που επαναστάτησε σύμφωνα με την καθοδήγηση της κνε και σε όλη του τη ζωή που εξέλεγε ανθρώπους σε κάθε βαθμίδα για να παίρνουν αποφάσεις και να του λένε τι να κάνει, ή ακόμα καλύτερα να δρουν για αυτόν. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι ο ανθρωπάκος δε φοβάται τον αστυνόμο που θα βρει απέναντί του αν πάρει την κατάσταση στα χέρια του, δε φοβάται τα δικαστήρια αν συλληφθεί. Φοβάται την ίδια την ιδέα του να δράσει.
Φοβάται, γιατί δε ξέρει να το κάνει. Περιμένει λοιπόν να αναθέσει την επανάσταση σε κάποιον, ή ακόμα καλύτερα να βγουν οι υπόλοιποι να κάνουν ότι είναι να κάνουν και αυτός απλά να απολαύσει το αποτέλεσμα πάντα φοβισμένος και μικρός στο σπίτι του.
ΦΟΒΑΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΑΥΤΟΣ.
Όχι ανθρωπάκο δε θα σε στηρίξω όσο και αν το θες
Όχι ανθρωπάκο δε θα σε δικαιολογήσω όσο και αν το χρειάζεσαι
Γιατί όταν σε χρειάστηκα εγώ, εσύ ήσουν φοβισμένος στο σπίτι σου με τη τηλεόραση σου αγκαλιά και με έβριζες που έκαιγα την Αθήνα.
του Μενέλαου Βούλγαρη
Πηγή: alterthess.gr
Εφραίμ: Ενοίκιο 1.200.000 ευρώ το χρόνο από το Ελληνικό Δημόσιο
Tελικά όλα ήταν θέμα διορατικότητας. Όπως είχε επισημάνει σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Sigma της Κύπρου, ο ηγούμενος Εφραίμ, ο λόγος για τον οποίο προχώρησε σε ιερές μπίζνες ήταν επειδή έβλεπε την κρίση που θα ερχόταν στην Ελλάδα.
Έτσι εξηγείται και το 1.200.000 ευρώ που εισπράττει από το Ελληνικό Δημόσιο για τη στέγαση των υπηρεσιών του Συνηγόρου του Πολίτη. Πρόκειται για το πολυτελές ακίνητο που βρίσκεται πίσω από το Χίλτον στη οδό Χατζηγιάννη Μέξη 5 του οποίου η διαχείριση ανήκει στη Μονή Βατοπεδίου.
Προκαταρκτική έρευνα
Ήδη για το θέμα ο οικονομικός εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης διέταξε προκαταρκτική έρευνα, όπως επίσης και για άλλα ακίνητα του δημοσίου για τα οποία η Ελληνική πολιτεία καταβάλλει χρυσοφόρα ενοίκια.
Το θέμα ήρθε στην επιφάνεια κατόπιν δημοσιεύματος του «Έθνους της Κυριακής», σύμφωνα με το οποίο αυτή τη στιγμή καταβάλλονται πέντε εκατομμύρια ευρώ για ενοίκια γραφείων για τις οκτώ από τις συνολικά δεκαέξι ανεξάρτητες διοικητικές Αρχές, την ίδια ώρα που πολλά ακίνητα μένουν αναξιοποίητα.
Μάλιστα τα περισσότερα από αυτά τα κτίρια βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, όπου τα ενοίκια παραμένουν στα ύψη.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, το ΑΣΕΠ πληρώνει πάνω από 150 χιλιάδες ευρώ τον μήνα ή κοντά στα 2 εκατ. ευρώ τον χρόνο για το κτίριο στην οδό Πουλίου. Αντίστοιχα περίπου 41.000 ευρώ το μήνα καταβάλλονται για την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, 20.543 ευρώ για το ΕΣΡ, 14.000 ευρώ για τα γραφεία του Συνηγόρου του Καταναλωτή και 11.800 ευρώ για τη στέγαση της Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση στη λεωφόρου Συγγρού.
Για το λόγο αυτό, ο κ. Πεπονής διέταξε την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για το θέμα, την οποία ανέθεσε στον αναπληρωτή του Οικονομικό Εισαγγελέα Σπύρο Μουζακίτη, με την εντολή να εξακριβώσει αν προκύπτει το αδίκημα της απιστίας στην υπηρεσία, το οποίο διώκεται σε βαθμό κακουργήματος, στην υπόθεση της διαχείρισης των ακινήτων.
Πηγή: koutipandoras.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)