Στις 25 Μαΐου 1911 ξεκίνησε η αγροτική Μεξικανική Επανάσταση με ηγέτη τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, ο οποίος μαζί με τους Φρανσίσκο Μαντέρο, Πάσκουαλ Ορόζκο και Πάντσο Βίγια ανέτρεψαν το δικτάτορα της χώρας Πορφίριο Ντίαζ. Ο μεγαλύτερος επαναστάτης του Μεξικό αναδείχθηκε σε σπουδαία ηγετική προσωπικότητα των ανταρτών της Επανάστασης, που μαχόταν εναντίον του στρατηγού Ντίαζ. Οργάνωσε και διοικούσε σημαντική επαναστατική δύναμη, ονομαζόμενη «Απελευθερωτικός Στρατός του Νότου».
Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 στο χωριό Ανενκουίλκο της μεξικανικής πολιτείας Μορέλος. Γόνος ευκατάστατου κτηνοτρόφου, έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων.
Κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Μεξικό από τον δικτάτορα Πορφίριο Ντίαζ, το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού. Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος μιας τοπικής ομάδας για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων. Εξαιτίας της δράση του, κλήθηκε στο στρατό, όπου υπηρέτησε για επτά μήνες.
Τον Νοέμβριο του 1910 η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε μια μεγάλη αγροτική εξέγερση στη χώρα, υπό τον Φρανσίσκο Μαντέρο, πολιτικό αντίπαλο του Πορφίριο Ντίαζ. Ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του, πήρε τα όπλα και με σύνθημα «γη κι ελευθερία» ηγήθηκε των επαναστατημένων αγροτών, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη.
Όταν αντιλήφθηκε ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις είχε εγκαταλειφθεί από τον Μαδέρο, συνεταξε το δικό του αγροτικό πρόγραμμα, γνωστό ως Σχέδιο Αγιάλα. Με αυτό απαιτούσε την κατάσχεση της γης απ’ όλους τους ξένους και του 1/3 των εδαφών των φεουδαρχών, καθώς και την επιστροφή των εδαφών που είχαν κατασχεθεί από τους ντόπιους. Σύμφωνα με το Σχέδιο Αγιάλα, όλες οι κατασχεθείσες εκτάσεις θα αποτελούσαν κοινοκτημοσύνη των ινδιάνικων κοινοτήτων.
Στο πλευρό του συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι αγρότες, ενώ τις απόψεις του ενστερνίστηκαν και πολλοί διανοούμενοι , οι οποίοι συνέδεσαν τις θεωρίες του με αυτές του Καρλ Μαρξ. Μετά την καταστολή της εξέγερσης του Μαδέρο, το Φεβρουάριο του 1913, ο Ζαπάτα ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές του Πάντσο Βίγια στο βορρά και του Πασκουάλ Ορόζκο με τους οποίους συνέχισε τον αγώνα ακόμα κι όταν έπεσε η δικτατορία του Ντίαζ. Με τον Βίλα κατέλαβαν τρεις φορές την πόλη του Μεξικό, αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Στις 10 Απριλίου του 1919 ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση.
Πρόκειται για μία σπουδαία φυσιογνωμία του Μεξικό. Από τους εχθρούς του χαρακτηρίστηκε ως ακραίος μηδενιστής με μοναδικό σκοπό της δράσης του τη ληστεία. Ωστόσο, για το λαό ενσαρκώνει το σωτήρα και ήρωα της επανάστασης. Έγινε θρύλος ενώ ζούσε ακόμη. Αναρίθμητες ιστορίες και τραγούδια γι’ αυτόν λέγονται ακόμη και σήμερα, ενώ ο τάφος του είναι ένα από τα πιο σεβάσμια μνημεία για τους ιθαγενείς του Νότιου Μεξικό.
Πηγή: tvxs.gr
«Αν η Αφρική ήταν τράπεζα, θα την είχαν σώσει», έγραφε ένα παλιό σύνθημα. Και σήμερα, τον καιρό της κρίσης και της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σχεδόν μοιάζει με αξίωμα. Οι τράπεζες δεν περιμένουν την πολιτική που θα ορίσει τη λειτουργία τους. Οι ίδιες χαράσσουν πολιτική. Και οι πολιτικοί ακολουθούν με όλα αυτά τα επιχειρήματα περί «ευστάθειας», «ρευστότητας», «αναγκαίας διάσωσης» και προβληματισμών περί καταθέσεων. Αν έχετε κάποια αμφιβολία γι’ αυτό, σκεφθείτε αν πριν από μερικά χρόνια θα μπορούσατε να φανταστείτε στη θέση του πρωθυπουργού έναν τραπεζίτη.
Το 2008, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός διαβεβαίωνε πως οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν γιατί δεν έχουν τοξικά προϊόντα. Λίγο αργότερα όμως τους έδωσε 28 δις και ο Παπανδρέου συνέχισε με άλλα 40. Το 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε 100 εκατομμύρια στην Proton Bank, που ήταν υπό δικαστική διερεύνηση, και στη συνέχεια άλλα 700 εκατομμύρια από τα ποσά που δανειζόμαστε, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις. Αμέσως μετά έφτιαξε έναν νόμο που τον αμνήστευε γι’ αυτή του την παρανομία.
Τι συνέβη με τις ελληνικές τράπεζες;
Τίποτα παραπάνω από το ότι αναγκάστηκαν να αποκαλύψουν τη σχέση τους με το πολιτικό κατεστημένο και τον τρόπο που λειτουργούσαν επί δεκαετίες. Η λεγόμενη έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της κρίσης, αλλά και της πολιτικής τους. Επί δεκαετίες μάζευαν λεφτά των καταθετών και στη συνέχεια με αυτά τα λεφτά, όπως ακριβώς ο Κοσκωτάς, δανειοδοτούσαν offshore εταιρίες και θυγατρικές τους, από τις οποίες διοχέτευαν χρήμα σε άγνωστη κατεύθυνση. Ο Κοσκωτάς μπροστά τους μοιάζει με αγνό πρόσκοπο.
Στην αγορά δημιουργούσαν μια εικόνα ευρωστίας και έσπρωχναν το επενδυτικό κοινό να τις εμπιστεύεται και στη συνέχεια να εξαρτάται με κάθε είδους δάνεια, ακόμη και «για την πιτυρίδα».Οι περισσότερες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που έκαναν ήταν εικονικές. Δάνειζαν κάποιες offshore εταιρίες, οι οποίες στη συνέχεια συμμετείχαν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Μια αέναη φούσκα με εικονικό χρήμα.
Και τι έκαναν οι μέτοχοι; Οι μεγάλοι συμμετείχαν στο παιχνίδι. Έβγαζαν δάνεια για τον εαυτό τους ή για τις εταιρίες τους. Δημιουργούσαν εταιρίες real estateμε δάνεια της τράπεζας και στη συνέχεια πουλούσαν κτίρια στην ίδια την τράπεζα ή σε ιδιώτες σε πολλαπλάσιες τιμές από τις πραγματικές. Στο τέλος έσβηναν ίσως και τα δάνεια ως ζημιές. Την πλήρωναν τελικά οι μικρομέτοχοι και οι καταθέτες που αντιμετωπίζουν σήμερα το ενδεχόμενο της κατάρρευσης.
Ο καλύτερος εταίρος στις νομιμοφανείς παρανομίες ήταν η Εκκλησία. Δεκάδες Μονές σε όλη τη χώρα (πρώτη και καλύτερη η Μονή Βατοπεδίου) έπαιρναν δάνεια από τις τράπεζες για να γίνουν μεσίτες. Εκατοντάδες κτίρια χτίστηκαν ή αγοράστηκαν από μοναστήρια και μετά μεταπωλήθηκαν σε πολλαπλάσιες τιμές με μια απλή διαδικασία υπερτιμολόγησης και ξεπλύματος χρήματος χωρίς κανέναν έλεγχο.
Και οι πολιτικοί;
Πολιτικοί όπως και πολλοί δημοσιογράφοι ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με το οικονομικό κατεστημένο των τραπεζών. Οι τραπεζίτες ήταν και χρηματοδότες βουλευτών (τις περισσότερες φορές έμμεσα), ενώ η ίδια η Βουλή νομοθετούσε νόμους για τις τράπεζες. Δεκάδες όροι σε συμβόλαια τραπεζών έχουν κηρυχθεί παράνομοι, αλλά εξακολουθούν να ισχύουν. Τα ίδια τα κόμματα έχουν δανειοδοτηθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, βάζοντας ως υποθήκες μελλοντικές τους χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και ποιος ξέρει αν αύριο θα υπάρχουν;
Το ίδιο το κράτος όμως έχει κάνει το χειρότερο. Έχει επιτρέψει να μην υπάρχει κανένας ουσιαστικός ελεγκτικός μηχανισμός. Η Τράπεζα της Ελλάδος, γι’αυτό που αποκαλύφθηκε ως σκάνδαλο Proton, είχε επιβάλλει μετά από ελέγχους 50.000 πρόστιμο. Το άφησε να εξελιχθεί όπως και τις δανειοδοτήσεις σε τόσες τράπεζες. Ανέχθηκε επίσης τη συνεχή δανειοδότηση των ΜΜΕ, χωρίς πραγματικές υποθήκες. Στην υπόθεση του ALTER τα δάνεια δίνονταν με υποθήκες άυλους τίτλους. Δηλαδή τηλεοπτικό προϊόν που μπορεί να στοίχιζε 10.000 και να το κοστολογούσαν πολλαπλάσια. Κάπως έτσι τα «Στρουμφάκια» στο ALTER εκτιμήθηκε πως στοιχίζουν 1 εκατομμύριο ανά επεισόδιο και δόθηκαν τα δάνεια, των οποίων τα αποτελέσματα είναι γνωστά.
Σήμερα ο κίνδυνος να καταρρεύσουν οι τράπεζες επισείεται για να παρθούν μέτρα επί μέτρων. Το επιχείρημα είναι ότι έχουν χάσει από το κούρεμα των ομολόγων. Η αλήθεια είναι πως οι τράπεζες, μέσα από τη σχέση συνδιαλλαγής με το κράτος, έπαιρναν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία έδιναν στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και δανείζονταν με επιτόκιο 1%. Στη συνέχεια με αυτά τα λεφτά κέρδιζαν δανείζοντας το κράτος με 4,5% και τους ιδιώτες με έως και 8%. Μέρος από αυτά τα χρήματα διοχέτευσαν στις θυγατρικές τους στο εξωτερικό για να κάνουν, όπως έλεγαν, το «ελληνικό θαύμα».Το θαύμα ήταν πως με τα χρήματα αυτά δανειοδοτήθηκαν άλλες offshore σε χώρες με ακόμη μικρότερο έλεγχο. Όταν τα ελληνικά ομόλογα έγιναν κουρελόχαρτα, οιτράπεζες κλήθηκαν από την Κεντρική Τράπεζα να τα αγοράσουν. Λεφτά δεν υπήρχαν. Ήταν τότε που οι κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου, με το επιχείρημα ότι έπρεπε να δώσουν ρευστό στην αγορά, αναγνώρισαν 70 δις για τις τράπεζες. Με αυτά δεν έπεσε ρευστό στην αγορά, αλλά αγοράστηκαν και πάλι τα ομόλογα. Όταν ήρθε το κούρεμα, οι τράπεζες που είχαν κερδίσει, και ο μέτοχοι που είχαν κερδίσει έμμεσα ακόμη περισσότερα, άρχισαν να μιλούν για την κατάρρευση. Οπότε ήρθε η επανακεφαλαιοποίηση.
Αν έχετε αμφιβολία για το ότι όλα γίνονται για τις τράπεζες, υπάρχει και το πρόσφατο παράδειγμα των 18 δις ευρώ. Το ελληνικό κράτος έχει προκαταβάλλει τα λεφτά αυτά, με τα οποία θα πληρωθούν όσοι κατέχουν ομόλογα των ελληνικών τραπεζών. Τα ομόλογα αυτά φυσικά δεν έχουν υποστεί κανένα κούρεμα.Αντίθετα, ο μικροομολογιούχος, ο οποίος έδωσε 100 χιλιάδες για να αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, για να στηρίξει την ελληνική οικονομία, έχει χάσει το 1/3 των χρημάτων του.
Οι τράπεζες θα σωθούν και πάλι
Οι μέτοχοι κυρίως. Τα deal για την αγορά των κρατικών τραπεζών έχουν κλείσει κάτω από το τραπέζι. Όλοι όσοι μιλούσαν για την ανάγκη λειτουργίας των νόμων της αγοράς, ξαφνικά αποκτούν μια επιλεκτική βουβαμάρα. Γιατί να μην ισχύσουν στις τράπεζες οι νόμοι της αγοράς; Γιατί να μην κλείσουν όσες δεν ανταποκρίνονται; Μα για να σωθούν οι καταθέσεις, είναι το επιχείρημα.
Είναι αληθινός ο κίνδυνος των τραπεζών; Ναι, είναι, αλλά δημιουργήθηκε από αυτούς που έπρεπε να είναι ήδη φυλακή. Δεν γίνεται; Μα αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει κανένας ελεγκτικός μηχανισμός. Και η Τράπεζα της Ελλάδος τρέχει να καλύψει με ελέγχους εξπρές, πριν ολοκληρωθούν οι εισαγγελικές έρευνες, τον θόρυβο που δημιουργείται.
Το γεγονός ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, της ελεγκτικής Αρχής, ήταν και μέτοχος τράπεζας (και στέλεχος σε πολλές από αυτές) προφανώς δεν τον εμποδίζει να ελέγξει τους συνεταίρους και τα πρώην αφεντικά του. Στην Ελλάδα ζούμε.
Κώστας Βαξεβάνης
Πηγή: koutipandoras.gr
Υπέρ της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας και των αποθεμάτων χρυσού τάσσεται το ΑΠΘ, αρκεί να πληρούνται συγκεκριμένοι όροι και προϋποθέσεις.
«Σε μία εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης η οικονομική ανάπτυξη που στηρίζεται στην αξιοποίηση των φυσικών αποθεμάτων ασφαλώς και είναι, για ένα κράτος που βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας, θέμα υψίστης προτεραιότητας. Ωστόσο η ανάπτυξη πρέπει να πληροί συγκεκριμένους όρους και σαφείς προϋποθέσεις».
Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε το Πρυτανικό Συμβούλιο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αφού έλαβε υπόψη του την εισήγηση του Συμβουλίου Περιβάλλοντος για την επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» στη Βόρεια Χαλκιδική, καθώς και θέσεις για το αντίστοιχο θέμα του Κοσμήτορα της Σχολής Θετικών Επιστημών ΑΠΘ, Καθηγητή Γεωλογίας, Σπύρου Παυλίδη και του συντονιστή του Συμβουλίου Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, Καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών, Κωνσταντίνου Κατσιφαράκη.
Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση του ΑΠΘ, στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων η επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας σε οποιοδήποτε σημείο της έκτασης των 264.000 στρεμμάτων που έχουν παραχωρηθεί στην εταιρεία χαρακτηρίζεται ως αειφορική εκμετάλλευση.
Όμως, η μεταλλευτική δραστηριότητα μπορεί να χαρακτηριστεί ως αειφορική μόνο όταν δεν αλλάζει το χαρακτήρα της περιοχής, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση διαθέτει πλούσιο και μοναδικό φυσικό περιβάλλον, αξιόλογο ιστορικό και πολιτισμικό τοπίο.
Για το λόγο αυτό προτείνεται η μεταλλευτική δραστηριότητα να περιοριστεί σε συγκεκριμένο τμήμα της έκτασης αυτής, ώστε να μην υπερβαίνει τη φέρουσα ικανότητά της περιοχής και να μην εκμηδενίζει τα περιθώρια ανάπτυξης του αγροτικού και του τουριστικού τομέα.
Σε ό,τι αφορά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της επένδυσης κρίνεται ότι στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων υποβαθμίζεται ο περιβαλλοντικός κίνδυνος από την προτεινόμενη δραστηριότητα στα επιμέρους φυσικά και ανθρωπογενή συστήματα.
Προτείνεται λοιπόν στην παρούσα φάση να συμπληρωθεί και να επανεξεταστεί η ΜΠΕ στα σημεία που δεν παρέχονται εγγυήσεις για την ασφαλή εξόρυξη. Ενδεικτικά επισημαίνονται τα εξής σημεία τα οποία και χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης:
Για τους υδατικούς πόρους:
-Η προβλεπόμενη ταπείνωση της στάθμης του υπόγειου νερού στην περιοχή των Σκουριών είναι σημαντική καθώς αναμένεται να ξεπεράσει τα 600m.
-Η πιθανότητα ενίσχυσης της έντασης και της επικινδυνότητας των πλημμυρικών φαινομένων είναι μεγάλη (σε περιοχή μάλιστα που χαρακτηρίζεται από ισχυρές βροχοπτώσεις, με ιστορικό πολύ σημαντικών πλημμυρών και σε εποχή ακραίων φαινομένων).
-Υπάρχει κίνδυνος ρύπανσης των νερών από τις πρόσθετες δραστηριότητες.
-Η περιγραφή της διαδικασίας εισπίεσης του πλεονάζοντος αντλούμενου νερού είναι ασαφής. Η βαθειά εξόρυξη στην Ολυμπιάδα αναμένεται να προκαλέσει υφαλμύριση του παράκτιου υδροφορέα.
-Επιπτώσεις στους υδατικούς πόρους θα έχει επίσης και η σήραγγα Μαντέμ Λάκκου-Ολυμπιάδας.
Για την ατμόσφαιρα:
Δυστυχώς, η ΜΠΕ έχει σημαντικές ελλείψεις όσον αφορά την εκτίμηση των επιπτώσεων των προγραμματιζόμενων δραστηριοτήτων, ενώ υπάρχει σημαντική υποτίμηση των επιπτώσεων του έργου στην ποιότητα του αέρα. Οι μεταλλευτικές δραστηριότητες επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα, κυρίως λόγω των εκπομπών αιωρουμένων σωματιδίων και βαρέων μετάλλων. Οι εκπομπές αιωρουμένων σωματιδίων από την ανάπτυξη του νέου μεταλλείου στις Σκουριές θα είναι πολύ μεγάλες, συγκρίσιμες σε μέγεθος με τις αντίστοιχες εκπομπές από τις οδικές μεταφορές για όλες τις κατηγορίες οχημάτων στην Θεσσαλονίκη ή τις εκπομπές από την εξόρυξη λιγνίτη στα μεγάλα ορυχεία της ΔΕΗ στην κοιλάδα της Εορδαίας (π.χ. Πεδίο Καρδίας). Το μετάλλευμα που θα εξορύσσεται, αλλά και τα στείρα, παρουσιάζουν μια σημαντική περιεκτικότητα σε βαρέα μέταλλα, οπότε εκτιμάται ότι οι εκπομπές βαρέων μετάλλων, ιδιαίτερα αρσενικού, από την εξόρυξη, την κατεργασία αλλά και τα τέλματα, θα είναι πολύ υψηλές.
Για τα στερεά απόβλητα:
Το Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων της ΜΠΕ προβλέπει τη δημιουργία χώρου απόθεσης επικινδύνων αποβλήτων, αλλά δεν λαμβάνεται υπόψη ότι το βασικό απόβλητο, η ιλύς σκοροδίτη-γύψου απαιτεί απόθεση σε χωριστές κυψέλες, καθώς η συναπόθεση με άλλα στερεά απόβλητα με αλκαλικό pH ή με μεγάλη περιεκτικότητα σε κυανιούχα θα δημιουργήσει συνθήκες ευνοϊκές για την επαναδιάλυση του As.
Για τα λιμενικά έργα και το θαλάσσιο περιβάλλον:
Το συμπέρασμα της ΜΠΕ ότι «η χρήση του υφιστάμενου λιμένα και η κατασκευή του νέου εκτιμάται ότι θα έχουν αρνητική αλλά μη σημαντική επίπτωση στο σύστημα παράκτιων υδάτων της περιοχής Στρατωνίου (GR0010000100091)», εκτιμάται ότι δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένο και δεν ευσταθεί, αφού υπάρχουν παραλήψεις και αναπάντητα ερωτήματα, όπως πιθανά ναυτικά ατυχήματα και βλάβες μεταφόρτωσης κ.α.
Όσον αφορά στα παράκτια ύδατα της περιοχής υπάρχουν παραλήψεις διερεύνησης σχετικά με τα θαλάσσια ιζήματα και τις επιπτώσεις των πλημμυρικών ή ατυχηματικών παροχών στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Οικολογικά ζητήματα:
Ως προς τα οικολογικά ζητήματα οι αρνητικές επιπτώσεις διακρίνονται σε αντιστρεπτές και μη αντιστρεπτές. Με την επιχειρούμενη επένδυση στη θέση Σκουριές εκτιμάται ότι θα προκληθούν μόνιμες και μη αντιστρεπτές ζημιές στα δάση της περιοχής (πολλά εκ των οποίων έχουν χαρακτηριστικά αρχέγονων δασών), στη βιοποικιλότητα, στο τοπίο, στα εδάφη καθώς και στα επιφανειακά και υπόγεια νερά. Πρόκειται για δραστηριότητα πολύ μεγάλης κλίμακας μη συμβατής με τη φέρουσα ικανότητα της περιοχής.
Τέλος, το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ προτείνει τη σύσταση ανεξάρτητου φορέα παρακολούθησης με συμμετοχή επιστημόνων, εκπροσώπων της τοπικής κοινωνίας και της εταιρείας, έτσι ώστε να υπάρχει διαρκής έλεγχος και να πιστοποιείται ότι υλοποιούνται συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τήρηση των κανονισμών και των περιβαλλοντικών όρων.
Το Πρυτανικό Συμβούλιο εκτιμά επίσης ότι ούτε η δαιμονοποίηση και η de facto απόρριψη κάθε αναπτυξιακής δραστηριότητας που κινείται στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των φυσικών πόρων, ούτε όμως και η άκριτη αποδοχή μεγάλων επενδύσεων, στη λογική της υπέρβασης της οικονομικής κρίσης, χωρίς την ολοκληρωμένη εξέταση και διασφάλιση του συνολικού αναπτυξιακού οφέλους, της κοινωνικής συνοχής και της προστασίας του περιβάλλοντος, είναι πράξεις συμβατές με τον επιστημονικό ορθολογισμό. Για το λόγο αυτόν, το Πρυτανικό Συμβούλιο προτείνει τις συγκεκριμένες αλλαγές και τροποποιήσεις στην όλη διαδικασία.
Αντιδράσεις από τους κατοίκους
Υπενθυμίζεται ότι στα τέλη Μαρτίου σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια στην περιοχή Σκουριές της Χαλκιδικής ανάμεσα σε κατοίκους της περιοχής και εργαζομένους της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός ΑΕ που έχει αναλάβει τις εξορύξεις του πολύτιμου μετάλλου.
Οι κάτοικοι της περιοχής υποστηρίζουν ότι η εξόρυξη στo βουνό Κάκκαβος της BA Χαλκιδικής θα καταστρέψει και θα υποβαθμίσει το περιβάλλον, ενώ από την άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι στα ορυχεία έχουν συμπαραταχθεί με την «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» και εκφράζουν την εκτίμηση ότι η επένδυση θα σώσει την περιοχή.
Στο πλευρό των κατοίκων τάσσεται και ο Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Κρίτων Αρσένης, ο οποίος προειδοποιεί για την εξόρυξη και επεξεργασία χρυσού με χρήση κυανίου και με τη μέθοδο των ανοιχτών ορυγμάτων μέσα σε δασικές περιοχές.
Αντίθετη στις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική είναι και η περιβαλλοντική οργάνωση Καλλιστώ, η οποία μάλιστα έχει συντάξει και δυο μελέτες σχετικά με το θέμα.
Οι μελέτες καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το έργο επέκτασης των Μεταλλευτικών-Μεταλλουργικών Εγκαταστάσεων της Εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός» δεν πρέπει να προχωρήσει μιας και σχεδιάζονται παρεμβάσεις οι οποίες θα έχουν κρίσιμες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, σε σημαντικά οικολογικές περιοχές για τα προαναφερθέντα είδη: τον λύκο, το τσακάλι και τη βίδρα.
Πηγή: econews.gr
Σχετικά με τα μεταλλεία Χαλκιδικής
Η Σ.Μ. είναι µια 44χρονη γυναίκα µε τρία παιδιά που κυριολεκτικά δεν ξέρει τι σηµαίνει φόβος. ∆εν φοβάται να πιάσει φίδια και αράχνες, δεν φοβάται να παρακολουθήσει θρίλερ, δεν φοβάται µην τη σκοτώσουν. Ολα αυτά, εξαιτίας µιας σπάνιας γενετικής ασθένειας που κατέστρεψε στον εγκέφαλό της την αµυγδαλή που παίζει σηµαντικό ρόλο στο να αισθανόµαστε φόβο όταν απειλούµαστε.
Σε µελέτη που δηµοσιεύθηκε στην ιατρική επιθεώρηση «Σύγχρονη Βιολογία», ο ερευνητής Τζάνστιν Φάινσταϊν περιγράφει πως παρακολουθεί την ασθενή Σ.Μ. επί 20 χρόνια και πως λόγω της έλλειψης αµυγδαλής, η οποία σχετίζεται µε τη συναισθηµατική εκµάθηση, δεν µπορεί ούτε να αναγνωρίζει τον φόβο στις εκφράσεις του προσώπου, νιώθει όµως τα άλλα συναισθήµατα. Η ασθενής αγγίζει άνετα φίδια και αράχνες, ακόµα και ταραντούλες και δεν είχε φοβηθεί ούτε όταν ένας άγνωστος την είχε απειλήσει ότι θα τη σκοτώσει βάζοντας το µαχαίρι του στον λαιµό της. Μάλιστα όταν µαζί µε πέντε άλλες γυναίκες τις είχαν βάλει σε ένα «σπίτι του τρόµου», εκείνη παρέµενε ατάραχη όταν οι άλλες ούρλιαζαν και αντί να προσπαθεί να αποφύγει τα τέρατα πήγαινε και τα έπιανε.
Στην έρευνα αναφέρεται ότι η απουσία της αµυγδαλής από τον εγκέφαλο της γυναίκας µπορεί να βοηθήσει τους επιστήµονες να ανακαλύψουν θεραπείες για το µετατραυµατικό στρες. Πάντως, άλλη ερευνήτρια που µελετά µια γυναίκα η οποία επίσης δεν έχει αµυγδαλή στον εγκέφαλο, δήλωσε πως εκείνη αισθάνεται κανονικά φόβο. Οι επιστήµονες θεωρούν πως η εξήγηση για τη διαφορά µεταξύ των δύο γυναικών µπορεί να είναι το επίπεδο της ανάπτυξης του εγκεφάλου όταν σηµειώνεται η βλάβη στην αµυγδαλή.
Πηγή: ygeianews.gr
Την άποψη ότι η πρόσφατη απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών (4658/2012) για την απαγόρευση πρόσβασης των Ελλήνων χρηστών σε ιστοσελίδες στηρίζεται σε εσφαλμένες παραδοχές και εγκυμονεί κινδύνους για τα ψηφιακά μας δικαιώματα διατύπωσε το Δίκτυο για την Ψηφιακή Απελευθέρωση.
Υποστηρίζει μάλιστα ότι η δικαστική απόφαση θα αποτελέσει δικαστικό προηγούμενο, το οποίο, προμηνύει ένα «ζοφερό μέλλον για την ελευθερία έκφρασης στην Ελλάδα», αφού από την διακοπή πρόσβασης σε δικτυακούς τόπους για «πειρατεία», είναι δυνατόν να καταλήξει σε δικτυακούς τόπους με πολιτικό περιεχόμενο.
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης έχει ως εξής:
Απόφαση Δικαστηρίου Ανοίγει την Πόρτα για την Εφαρμογή «Μαύρης Λίστας» στο Ελληνικό Διαδίκτυο
Τις τελευταίες μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα από τον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ) απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (4658/2012), με την οποία διατάσσονται οι τηλεπικοινωνιακές εταιρείες της χώρας να διακόψουν την πρόσβαση των συνδρομητών τους σε δύο ιστοτόπους εξαιτίας πιθανολογούμενης παραβίασης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω αυτών. Αξίζει να αναφερθεί ότι η απόφαση αυτή εκδόθηκε κατόπιν σχετικής αίτησης των περισσότερων οργανισμών συλλογικής διαχείρισης (ΟΣΔ) της χώρας.
Η δικαστική αυτή απόφαση είναι πρωτοφανής για τα εγχώρια δεδομένα και δημιουργεί δικαστικό προηγούμενο με άμεσες συνέπειες για τους Έλληνες χρήστες του διαδικτύου. Συνδέεται δε με ένα έντονο παρασκήνιο διαβουλεύσεων ανάμεσα στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης, τον ΟΠΙ, το Υπουργείο Πολιτισμού και τους παρόχους πρόσβασης στο διαδίκτυο με αντικείμενο είτε την αυτορρύθμιση της αγοράς είτε την κρατική παρέμβαση με σκοπό την δημιουργία μηχανισμών επιβολής των ιδιωτικών πνευματικών δικαιωμάτων ή ακόμη και με σκοπό τη δημιουργία «μαύρης λίστας» ιστοτόπων, στους οποίους θα μπλοκάρεται πανελλαδικά η πρόσβαση.
Οι Κίνδυνοι για το Ελληνικό Διαδίκτυο
Η δικαστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών στηρίζεται σε ορισμένες εσφαλμένες παραδοχές και γι’ αυτό εγκυμονεί κινδύνους για τα ψηφιακά μας δικαιώματα. Τέτοιες εσφαλμένες παραδοχές είναι οι εξής :
1η Παραδοχή: Εμμέσως προκύπτει ότι βασική παραδοχή της απόφασης είναι πως όλα τα αρχεία που ανταλλάσσονται μέσω τεχνολογιών ομότιμης διακίνησης (p2p) αποτελούν πνευματικά έργα που προστατεύονται από το δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας και ότι κατά συνέπεια το μοίρασμά τους είναι παράνομο.
Κίνδυνος: Ακόμη και με την ισχύουσα νομοθεσία τα ιδιωτικά δικαιώματα δεν εκτείνονται στο σύνολο της γνώσης και του πολιτισμού. Αντίθετα, υπάρχουν πνευματικά έργα, που είτε είναι κοινόχρηστα είτε έχουν εκδοθεί με άδειες copyleft. Οι τεχνολογίες p2p αποτελούν ιδιαίτερα εξελιγμένο τεχνολογικό τρόπο για το μοίρασμα της γνώσης και του πολιτισμού. Έτσι, μέσα από δίκτυα p2p οι χρήστες του διαδικτύου μπορούν να ανταλλάσσουν πνευματικά έργα, όπως η Βίβλος, η ελεύθερη διακίνηση των οποίων είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Η δικαστική απαγόρευση μοιράσματος τέτοιων πνευματικών έργων με τεχνολογίες p2p περιορίζει με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα πρόσβασης των πολιτών στην Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ). Η εγχώρια τάση για την συλλήβδην απαγόρευση μίας ολόκληρης τεχνολογίας, όπως οι τεχνολογίες p2p, είναι και κοινωνικά επιζήμια και αντίθετη με οποιαδήποτε έννοια τεχνολογικής και γενικότερης κοινωνικής προόδου.
2η Παραδοχή: Σύμφωνα με την δικαστική απόφαση η παράβαση του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας από τους διαχειριστές των δύο πλέον μη προσβάσιμων ιστοτόπων ήταν η δημιουργία υπερσυνδέσμων (hyperlinks) από απλούς χρήστες προς προστατευόμενα πνευματικά έργα. Έτσι, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ταύτισε χωρίς πειστική επιχειρηματολογία τη δημιουργία υπερσυνδέσμου προς προστατευόμενο πνευματικό έργο με την ευθεία παράβαση του δικαίου πνευματικής ιδιοκτησίας. Επέβαλλε δε την πλήρη διακοπή πρόσβασης στους δύο ιστοτόπους, στέλνοντας ουσιαστικά μήνυμα σε κάθε διαχειριστή ιστοτόπου ότι αν δεν ελέγχει διεξοδικά τους υπερσυνδέσμους που κοινοποιούν οι χρήστες του, διακινδυνεύει την διακοπή πρόσβασης σε αυτόν μέσω δικαστικής απόφασης.
Κίνδυνος: Η δημιουργία υπερσυνδέσμων αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία ο παγκόσμιος ιστός σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τον Tim Berners Lee. Προστατεύεται δε από το θεμελιώδες δικαίωμα των χρηστών στην ελεύθερη έκφραση. Η ταύτιση της δημιουργίας υπερσυνδέσμων με την πράξη της παράνομης διάθεσης στο κοινό προστατευόμενων έργων είναι αστήρικτη και αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της ίδιας της λειτουργίας του παγκόσμιου ιστού, που αποτελεί αναμφίβολα μία από τις μεγαλύτερες τεχνολογικές κατακτήσεις της ανθρωπότητας. Αλλά και η απορρέουσα υποχρέωση των διαχειριστών ιστοτόπων να ελέγχουν τους υπερσυνδέσμους των χρηστών τους είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς μπορεί να εφαρμοστεί με τρόπο, που να καταπιέζει δυσανάλογα την ροή της πληροφορίας και την καινοτομία στο Ελληνικό διαδίκτυο, θέτοντας ζήτημα ευθύνης διαδικτυακών μεσαζόντων, όπως οι Google, Wikipedia, WordPress κτλ, καθώς και οποιουδήποτε επιγραμμικού φόρουμ συζητήσεων, όπου το περιεχόμενο παράγεται από τους ίδιους τους χρήστες.
3η Παραδοχή: Η δικαστική αυτή απόφαση δημιουργεί δικαστικό προηγούμενο με συνέπειες, που είναι δύσκολο να εκτιμηθούν. Πρέπει να θεωρείται βέβαιος ο βομβαρδισμός των τηλεπικοινωνιακών παρόχων από ΟΣΔ ή κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων με αντίστοιχες αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων για 10άδες ιστοτόπους.
Κίνδυνος: Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις των ΟΣΔ με κρατικούς παράγοντες ακόμη και για τη δημιουργία εγχώριας «μαύρης λίστας» ονομάτων χώρου, στα οποία θα διακόπτεται η πρόσβαση, δείχνει τις προθέσεις του κράτους να προβεί σε αυστηρή ρύθμιση του Ελληνικού διαδικτύου σε ευθυγράμμιση με ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα σε βάρος όμως των αναγκών της Ελληνικής διαδικτυακής κοινότητας. Αν μάλιστα δημιουργηθούν τέτοιες «μαύρες λίστες» είτε με δικαστικές αποφάσεις είτε με κρατική ρύθμιση, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι αυτές αργά ή γρήγορα θα συμπεριλάβουν και ιστοτόπους με πολιτικό περιεχόμενο, διαγράφοντας ένα ιδιαίτερα ζοφερό μέλλον για την διαδικτυακή ελευθερία έκφρασης στη χώρα μας.
Σημείωση: Η δικαστική απόφαση δεν έχει μόνο αρνητικά στοιχεία. Σε ευθυγράμμιση με πρόσφατες αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κρίνει ρητά ότι αντίκεινται στο Σύνταγμα, στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο Κοινοτικό δίκαιο :
α) η εφαρμογή προληπτικών καθολικών τεχνολογικών φίλτρων παντός είδους (είτε σε επίπεδο παρόχων πρόσβασης είτε σε επίπεδο παρόχων περιεχομένου).
β) η πλήρης διακοπή ή η μερική περιστολή τεχνολογιών (πχ. p2p).
γ) η διακοπή πρόσβασης σε ολόκληρους ιστοτόπους, όταν παραβάσεις διεξάγονται μόνο σε ορισμένες ιστοσελίδες αυτών.
Το Διακύβευμα για τα Κινήματα και την Κοινωνία
Η εποχή, όπου οι ΟΣΔ μαζί με τον ΟΠΙ χάρασσαν την εθνική στρατηγική για την πολιτιστική δημιουργία απερίσπαστα από τις κοινωνικές μας ανάγκες, έχει πλέον παρέλθει. Η σε παγκόσμιο επίπεδο χρεωκοπία του υφιστάμενου μοντέλου διανομής των πολιτιστικών αγαθών είναι πρώτιστα κοινωνική και δευτερευόντως οικονομική, ενώ οι εγχώριες απόπειρες συντήρησής του με δρακόντεια μέτρα επιτήρησης και καταστολής είναι όχι μόνο καταδικασμένες σε αποτυχία αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνες για την ιδιωτικότητα και τη δημοκρατία. Το διακύβευμα σήμερα για τα κοινωνικά κινήματα και την κοινωνία είναι η διαμόρφωση μίας νέας πολιτικής για τη διαχείριση της πολιτισμικής δημιουργίας, που θα εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις προοπτικές της Κοινωνίας της Πληροφορίας, εξισορροπώντας αρμονικά την ανάγκη βιοπορισμού των καλλιτεχνών με το δικαίωμα πρόσβασης όλων μας στη γνώση και τον πολιτισμό.
Καλούμε τους ανθρώπους της τέχνης να μην πείθονται εύκολα από την προπαγάνδα της δαιμονοποίησης των νέων τεχνολογιών και να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους με μορφές κοινωνικής αυτορρύθμισης, όπως τη δημιουργία εναλλακτικών διαδικτυακών εργαλείων για την απευθείας επαφή καλλιτεχνών – κοινού, που να μπορεί να αγκαλιάσει ολόκληρη η κοινωνία. Με δημοκρατικό διάλογο στη βάση και κοινωνικούς αγώνες για την ανατροπή των κυρίαρχων επιλογών για την ΚτΠ επιδιώκουμε μία εναλλακτική διαχείριση της πνευματικής δημιουργίας, που θα δίνει έμφαση στην ισότιμη πρόσβαση στη γνώση και στον πολιτισμό αντί στη λογοκρισία και στην περιστολή της ιδιωτικότητας
Πηγή: proho.gr
