1. Πού πάνε τα λεφτά των δανείων;
Στις 30 Μαΐου δημοσίευσε η Herald Tribune δήλωση του Τ. Mayer, υψηλόβαθμου συμβούλου της Deutsche Bank στη Φρανκφούρτη, σύμφωνα με την οποία «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει ως προς την τρόικα, διότι η τρόικα έχει εξασφαλίσει να πληρώνει τον εαυτό της». Με βάση τις δεσμεύσεις της δεύτερης δανειακής σύμβασης και του δεύτερου μνημονίου, η Ελλάδα πιάνει ελάχιστα λεφτά στα χέριά της από αυτά που δανείζεται. Τουλάχιστον το 87% των χρημάτων που δανείζεται πάνε στον ειδικό λογαριασμό που τον χειρίζονται οι ίδιοι οι δανειστές, και οι οποίοι μετά από 2-3 ημέρες φροντίζουν να επιστρέφουν με τόκο τα χρήματα στον εαυτό τους. Ο λαός μας το λέει: Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Οι ρεαλιστές ξένοι το λένε εξίσου καθαρά. Σύμφωνα με τον S. Dao, ένα από τα παγκόσμιας εμβέλειας στελέχη της USB, όλες οι δανειακές συμφωνίες διατρέχουν χρονικά δύο φάσεις: (α) εισέρχεται κεφάλαιο στην Ελλάδα ως δάνειο και άμεσα (β) απέρχεται ως πληρωμή για τοκοχρεολύσια. Με άλλα λόγια, «οι ευρωπαϊκές αρχές δανείζουν χρήματα ώστε να διασφαλίζονται οι αποπληρωμές τους από την Ελλάδα».
Την ίδια ημέρα, οι New York Times έγραφαν ότι όλες οι συμφωνίες που έγιναν και με τις οποίες «υποτίθεται ότι θα ανακουφιζόταν και θα κέρδιζε χρόνο» η Ελλάδα, ουσιαστικά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δανειστών. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine», στις 29.5.2012, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου Bernd Lucke, ειδικευμένος στους δανεισμούς, χαρακτήρισε την «πολιτική σωτηρίας» της Ελλάδας «ένα σκέτο φιάσκο». «Η σωτηρία της Ελλάδας», συνέχισε, «είναι η ετικέτα μιας μεγάλης απάτης». «Τα λεφτά απλά κάνουν μια βόλτα μέχρι την Ελλάδα, και η ελληνική κυβέρνηση τα επιστρέφει πάραυτα στους δανειστές. Τίποτα δεν φτάνει στους απλούς Ελληνες. Αντίθετα, είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν υψηλότερους φόρους με μικρότερους μισθούς και συντάξεις. Ουσιαστικά, η σωτηρία της Ελλάδας δεν σώζει την Ελλάδα –αν γινόταν αυτό να το κουβεντιάζαμε– αλλά τους δανειστές».
Καπάκι σε όλα αυτά έρχεται το γεγονός, όπως έχω γράψει εδώ και δύο χρόνια, ότι προκειμένου να μας εκβιάζουν αυτοί οι κύκλοι των δανειστών και κερδοσκόπων δημιουργούν καταστάσεις πανικού. Δημιουργούν ατμόσφαιρα με την προβολή συνθημάτων, όπως ότι η Ελλάδα «θα φύγει από το Ευρώ», ότι οι Γερμανοί δεν αντέχουν άλλο να την «στηρίζουν», ότι έφτασε το τέλος όλων των Ελλήνων. Κάθε φορά που αναγγέλλουν το τέλος, αυτό έρχεται χάρη σε αυτή την προαναγγελία ένα βήμα πιο κοντά.
Το συμπέρασμα είναι απλό: μια προβληματική τέθηκε στον δρόμο της δήθεν σωτηρίας και καταστράφηκε, ενώ στην πραγματικότητα όλα έγιναν για να διασφαλιστούν οι δανειστές. Σημειώνω, δε, ότι αυτοί που παίζουν το ως άνω παιχνίδι κατάφεραν να τετραγωνίσουν την καταστροφή μας προκειμένου να εξασφαλίσουν εις διηνεκές τα κέρδη τους. Να τετραγωνίζουν τη διασφάλιση των υπέρογκων κερδών τους και να μας εκβιάζουν για το τι θα πάθουμε αν δεν ψηφίσουμε τους νέους ραγιάδες. Εκείνους όλους που τους εξυπηρετούν και στηρίζουν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά τους. Εχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με μια στρατηγική που εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και προβλήθηκε ως μονόδρομος. Είναι πράγματι μονόδρομος ακόμα και για τους δανειστές;
2. Οι δύο δρόμοι
Οι δανειστές έχουν δύο τρόπους για να διασφαλίζουν τα χρήματά τους. Ο ένας είναι να συμβάλλουν στην ανάπτυξη μιας χώρας, όπως έγινε με τη Δυτική Γερμανία κατά τη δεκαετία του πενήντα του προηγούμενου αιώνα. Μέσα από αυτή την ανάπτυξη διευκολύνεται η αποπληρωμή των νόμιμων χρεών προς αυτούς, ενώ η οικονομία της χώρας που έχει δανειστεί παράγει περισσότερο πλούτο. Πρόκειται για μια στρατηγική συνδυασμού αποπληρωμής χρεών και ανάπτυξης. Η δεύτερη στρατηγική είναι εκείνη της λεηλασίας της χώρας που χρωστά. Πολιτική εσωτερικής υποτίμησης και πολιτικών ελέγχων, καθώς και καταναγκασμών. Ετσι διασφαλίζονται οι δανειστές (όλα, βεβαίως, είναι σχετικά) και καταστρέφεται η χώρα. Προηγουμένως φροντίζουν οι δανειστές, επειδή δεν θα μπορούν να πάρουν γάλα αποπληρωμής από αγελάδα που έσφαξαν, να μεταφερθεί σε αυτούς η ιδιοκτησία της δημόσιας γης όπου έβοσκε η αγελάδα, ή έστω να τους δοθεί ως εγγύηση ότι αν χρειαστεί θα υπάγεται το γρασίδι στο αγγλικό δίκαιο και θα εκδικάζεται κάθε υπόθεση που αφορά στους λόφους με το γρασίδι από δικαστήρια του Λουξεμβούργου. Η τρόικα και ό,τι αυτή κουβαλά μαζί της επέλεξε τον δεύτερο δρόμο. Εναν δρόμο καταστροφής του γρασιδιού, σφαγής της αγελάδας και υπονόμευσης κάθε προοπτικής να γεννήσει ο λόφος μοσχαράκια. Αυτή ήταν η επιλογή για την Ελλάδα.
Προκύπτει, βέβαια, το ουσιαστικό ερώτημα, γιατί επελέγη ο δεύτερος δρόμος, ο πιο βίαιος, που ναι μεν διασφαλίζει τα δάνεια ή τη μετατροπή τους σε ιδιοκτησιακή κατοχή επί της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας, και όχι ο πρώτος; Προσωπικά έχω καταλήξει ότι αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, εκ των οποίων οι σπουδαιότεροι είναι όσοι αναφέρω αμέσως μετά.
3. Η Γερμανία και τα ρέστα της απάτης της
Ο πρώτος λόγος επιλογής του βίαιου δρόμου έχει να κάνει με την έλλειψη ποιότητας στον ηγετικό πυρήνα της Ε.Ε., ο οποίος δυσκολεύει τη λήψη ορθολογικών αποφάσεων. Αυτό σημαίνει ότι εύκολα μπορούν να αποδεχτούν τις προτάσεις και συστάσεις άλλων δυνάμεων, όπως είναι οι χρηματοπιστωτικές αγορές που αναζητούν το άμεσο και γρήγορο κέρδος και δεν ενδιαφέρονται –όπως το παραγωγικό κεφάλαιο– για μικρότερα αλλά μακρόχρονα πιο σταθερά κέρδη. Ο δεύτερος λόγος, και σημαντικότερος από τον πρώτο, είναι η λογική των αγορών και τα συμφέροντα που αυτές εκφράζουν. Η διασφάλιση, όπως ήδη ανέφερα, των δανειστών.
Ο τρίτος λόγος είναι ότι η Μέρκελ και οι περί αυτήν ήθελαν να τιμωρήσουν και να παραδειγματίσουν την υπόλοιπη Ευρώπη για το τι θα πάθει αν «κάνει τα της Ελλάδας». Σε αυτό βοήθησαν, βέβαια, οι ύβρεις εις βάρος της Ελλάδας καθώς και τα αυτομαστιγώματα του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών του, που άλλοι ονειρεύονταν να βάλουν τάξη στην Ελλάδα με τη βοήθεια των ξένων. Να την υλοποιήσουν, δηλαδή, με τρόπο που ήταν εις βάρος της πλειονότητας των Ελλήνων. Αλλοι, πάλι, πίστευαν ότι έτσι εξυπηρετούν καλύτερα τα αφεντικά τους, ενώ, τέλος, άλλοι ήλπιζαν να πιάσουν καλές επαφές με τον ξένο παράγοντα. Δεν είναι λίγοι από αυτούς τους τελευταίους που τριγυρνάνε και διηγούνται ό,τι χειρότερο για την Ελλάδα, με την ελπίδα να γίνουν αποδεκτοί από τον ξένο παράγοντα στις αυλές του.
Ο τέταρτος λόγος συνδέεται με τον προηγούμενο, ότι, δηλαδή, υπήρχε μια λανθασμένη αίσθηση πως το πρόβλημα είναι μόνο ελληνικό, δεν έχει σχέση με το συνολικό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, και κατά προέκταση μπορούσαν να τεθούν στην Ελλάδα αυστηροί κανονισμοί –ακόμα και να μην ανακάμψει– διότι αυτό δεν θα αφορούσε, τελικά, εκείνους που έλαβαν και λαμβάνουν αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο τελευταίος λόγος έχει να κάνει με τη Γερμανία. Πιστεύω ότι η Μέρκελ το τράβαγε μέχρι τώρα προκειμένου να υπάρξουν γεωπολιτικά και γεωοικονομικά κέρδη για τη χώρα της. Πήγε και το πάει ακόμα το «πράγμα» μέχρι την άκρη του γκρεμού προκειμένου να πάρει τα περισσότερα μακρόχρονα κέρδη, αλλαγές στην Ε.Ε. έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται εκείνη και τις έχει ανάγκη, αλλά ούτε αυτό της βγαίνει απόλυτα. Ταυτόχρονα, επειδή οι σχέσεις της με τον εκτός Ε.Ε. κόσμο αναπτύσσονται πιο γρήγορα από ό,τι με την ίδια την Ε.Ε. (με διαφορετική, βέβαια, αφετηρία) επιδιώκει να καλυτερέψει τους δικούς της όρους ανταγωνισμού. Και αυτό γίνεται δυνατό χάρη στη δεύτερη στρατηγική.
Με την πολιτική που ακολουθείται η Γερμανία μετατρέπεται σε καταφύγιο για διεθνή κεφάλαια, αλλά και για τις αποταμιεύσεις από τον Νότο. Αυξάνει έτσι τη ρευστότητά της. Επιπλέον, ρίχνει με αυτό τον τρόπο τα επιτόκιά της. Ορισμένες κατηγορίες ομόλογων της Γερμανίας έφτασαν να έχουν αρνητικό επιτόκιο. Αυτό συμβαίνει λόγω της ανασφάλειας που συνοδεύει τις υψηλότερες επιδόσεις του Νότου. Αυτά τα ακραία χαμηλά επιτόκια δίνουν στη Γερμανία το μέγιστο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, τόσο εντός της Ευρώπης όσο και εκτός αυτής! Επιπλέον, ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι έπεσαν με μεγάλη ταχύτητα τα επιτόκια στα ομόλογα των γερμανικών πολυεθνικών επιχειρήσεων από 7-8%, που ήταν πριν από δύο χρόνια, στο 1-1,5%. Με άλλα λόγια, η Γερμανία δεν βγάζει πολλά λεφτά μόνο μέσο της τοκογλυφίας των κεντρικών τραπεζών όπου είναι μέτοχος (στην ΕΚΤ με 29%) αλλά αποκτά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που δεν τα δίνουν οι όποιοι χαμηλοί μισθοί!
Νομίζω, λοιπόν, ότι είναι σαφείς οι λόγοι για τους οποίους η Γερμανία επέλεξε τον δεύτερο δρόμο-στρατηγική!
Του Νίκου Κοτζιά
Πηγή: axiaplus.gr
Προδομένοι αισθάνονται οι ιθαγενείς του Περού από τη νέα κυβέρνηση του Ollanta Humala, που είχε υποσχεθεί το τέλος των συγκρούσεων και τη επίλυση των διαφορών για θέματα γης.
Ο Ollanta Humala είχε υποσχεθεί την επίλυση των προβλημάτων μέσω κοινωνικών διαλόγων, ώστε να αποκατασταθεί η τάξη και τα συνταγματικά δικαιώματα των ιθαγενών.
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Alan García σημειώθηκαν περισσότερες από 200 συγκρούσεις. Από τον Ιανουάριο του 2006 έως τον Σεπτέμβριο του 2011 σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με δυνάμεις ασφαλείας 195 άνθρωποι.
Όπως σημειώνεται στην Guardian, η πιο αιματηρή σύγκρουση σημειώθηκε στην Bagua. Πριν από τρία χρόνια στην ήσυχη περιοχή του Αμαζονίου στο Βόρειο Περού οι ιθαγενείς συγκρούστηκαν με αστυνομικούς, όταν οι δεύτεροι επιχείρησαν να αφαιρέσουν οδοφράγματα, τα οποία είχαν τοποθετήσει οι ιθαγενείς διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της τότε κυβέρνησης να προωθήσει νόμο που θα έδινε την δυνατότητα στις ξένες εταιρείες να εκμεταλλευτούν με μεγαλύτερη ευκολία τη γη τους και τους φυσικούς πόρους.
Τελικά ο Alan García απέσυρε τον νόμο. Το τραγικό κόστος της νίκης των ιθαγενών ήταν 33 νεκροί. Ο Humala έχει υποσχεθεί ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν νέες Bagua και τους δέκα μήνες της διακυβέρνησής του επισημαίνει πως η λύση θα βρεθεί μέσα από τον διάλογο. Ωστόσο ο Alberto Pizango, μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες του αγώνα των ιθαγενών στην Bagua πριν από τρία χρόνια, τονίζει πως «η πολιτική του Humala δεν είναι παρά η συνέχιση της επιθετικής πολιτικής του Alan García».
Από την ημέρα που ο Humala έχει έρθει στην εξουσία πριν από περίπου δέκα μήνες έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 12 άνθρωποι σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ δύο φορές έχει πραγματοποιηθεί βίαιη καταστολή σε διαμαρτυρίες ενάντια σε εξορύξεις. «Η κυβέρνηση δεν τηρεί τις υποσχέσεις της» λέει ο Pizango, που όπως σημειώνει η Guardian προεδρεύει της οργάνωσης Aidesep, στην οποία συμμετέχουν περισσότερες από 1.000 κοινότητες του Αμαζονίου.
«Τώρα πλέον δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε την κυβέρνηση και τον διάλογο της» σημειώνει ο Edwin Montenegro, επικεφαλής της Orpian, μίας άλλης οργάνωσης ιθαγενών. Τον περασμένο μήνας δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία διαμαρτυρόμενοι για τη δημιουργία ενός ορυχείου χαλκού στο Cuzco. Ο Humala κήρυξε την περιοχή σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Υπεραμυνόμενος την απόφασή του Humala ο πρωθυπουργός του Περού Oscar Valdés δήλωσε «άλλο πράγμα ο διάλογος και άλλο ο βανδαλισμός». «Δεν πρόκειται να μιλήσουμε εν μέσω βίας», πρόσθεσε.
Από την πλευρά της η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε τη χρήση βίας καλώντας την αστυνομία την αστυνομία να σταματήσει να χρησιμοποιεί όπλα. Ο Nelson Manrique ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς και κοινωνιολόγους του Περού, τονίζει πως ο μόνος τρόπος που γνωρίζει ο Humala, ως πρώην αξιωματικός του στρατού, για την επίλυση κοινωνικών διαφορών είναι τα όπλα.
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις είναι το ορυχείο της αμερικανικής εταιρείας Newmont, 4,8 δισ. δολαρίων, στην περιοχή Cajamarca, στο βόρειο Περού, το οποίο έχει παγώσει από τον περασμένο Νοέμβριο ύστερα από τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Οι κάτοικοι της αγροτικής περιοχής αντιδρούν λόγω της ρύπανσης που θα προκύψει στο νερό που χρησιμοποιούν στην καθημερινότητα τους.
«Η εν λόγω επένδυση είναι μία λεηλασία των φυσικών πόρων, ο επενδυτής είναι απατεώνας και ο υπουργός πράκτορας στην υπηρεσία του καπιταλισμού», έγραψε σε μήνυμά του στο twitter ο Gregorio Santos, πρόεδρος της επαρχίας.
Ο Alberto Pizango επισημαίνει πως είναι δυνατό να επιτευχθεί μία βιώσιμη ανάπτυξη ακόμα και μέσω των εξορύξεων, που σήμερα αποτελούν το 60% των εξαγωγών του Περού. «Έχουμε προτείνει ένα σχέδιο που αποσκοπεί στην αποκατάσταση του διαλόγου μεταξύ της κυβέρνησης και των αυτόχθονων πληθυσμών, για να επιτευχθεί αρμονία ανάμεσα στις εξορύξεις και τους αγρότες και να υπάρξει κοινωνική ειρήνη αλλά η κυβέρνηση δεν ακούει».
Η κυβέρνηση τονίζει πως επενδύσεις δισεκατομμυρίων τίθενται σε κίνδυνο με αποτέλεσμα υπάρχει το ενδεχόμενο να χαθούν χρήματα που θα προσφέρονταν στους αυτόχθονες. Όμως αυτόχθονες στις Άνδεις και τον Αμαζόνιο ακόμα περιμένουν χρήματα που τους είχαν υποσχεθεί από παλαιότερες επενδύσεις και πλέον η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Όπως τονίζει η Guardian σήμερα προτιμούν να διατηρήσουν ανέπαφη τη γη τους και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για αυτό.
Πηγή: tvxs.gr
Κουνούπια, ένα αιώνιο πρόβλημα που δυστυχώς ταλαιπωρεί αιώνες τώρα την ανθρωπότητα. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το κουνούπι είναι ένα δίπτερο της οικογένειας Culicidae με 2.500 είδη. Είναι έντομο, το οποίο βέβαια τρέφεται με διάφορους χυμούς από φυτά και φρούτα και ζει εκεί που υπάρχουν λιμνάζοντα νερά όπως έλη, βάλτοι, ορυζώνες, σιντριβάνια, διακοσμητικές λιμνούλες άλλα ακόμα και στα πιάτα από τις γλάστρες αν σε αυτά υπάρχουν στάσιμα νερά.
Αποτελεί δε, την βασική τροφή πολλών ζώων, ψαριών, πουλιών και αμφίβιων μιας και είναι στην τελευταία βαθμίδα της διατροφικής αλυσίδας. Αλλά συνάμα, το θηλυκό μόνο κουνούπι, κατά τις βραδινές ώρες και τις πρώτες πρωινές, όπως λέμε πριν ο ήλιος βγει, τρέφεται με το αίμα των θερμόαιμων ζώων και αυτό το κάνει από ανάγκη για επιβίωση.
Το θηλυκό κουνούπι μπορεί να γεννήσει από 200 έως 300 αβγά μέχρι έξι φορές τον χρόνο, δηλαδή πάνω από 1.200 έως 1.800 αβγά τον χρόνο το κάθε θηλυκό κουνούπι.
Και αυτό γιατί έχει ανάγκη από έτοιμες πρωτεΐνες και θρεπτικά στοιχεία για την ωρίμανση των αβγών. Έχει ανάγκη δε, από το νερό γιατί τα πρώτα στάδια ανάπτυξης του γίνονται στο υδάτινο περιβάλλον. Το νερό είναι σημαντικός παράγοντας και για την διατήρηση των αβγών του που έχοντας κέλυφος ζελατινώδες είναι επιρρεπή στην ξηρασία.
Τα κουνούπια συνήθως δεν ζουν πάρα πολύ, εκτός από τους χειμερινούς μήνες, που μερικά βγάζουν όλο τον χειμώνα και με την άνοδο της θερμοκρασίας αρχίζουν να τσιμπούν και να γεννούν, ενώ λίγο μετά πεθαίνουν.
Το κουνούπι για να τσιμπήσει και να κάνει όπως λέμε “γεύμα αίματος” πρέπει η θερμοκρασία να είναι πάνω από τους 20º c ενώ σε χαμηλότερες, δεν είναι επικίνδυνο και πέφτει σε μια κατάσταση βιολογικής στασιμότητας..
Για την προστασία από τα κουνούπια είναι καλό να μην αφήνουμε στάσιμα νερά σε βάζα, στα πιάτα από τις γλάστρες, σε υδρορροές ή σε τεχνητές λίμνες ή σιντριβάνια, που δεν απολυμαίνονται τα νερά τους καλά και λόγω της ύπαρξης βιολογικών υπολειμμάτων που αποτελούν τροφή για τα προνύμφες και τις νύμφες.
Επίσης το υγρό έδαφος αποτελεί πόλο ανάπτυξης των κουνουπιών. Η τοποθέτηση κουνουπιέρων και σίτων σε παράθυρα και πόρτες δεν τα σκοτώνουναλλά δεν αφήνουν πρόσβαση στα κουνούπια το βράδυ στο εσωτερικό των κατοικιών. Επίσης οι λάμπες κίτρινου χρώματος προσελκύουν λιγότερο τα κουνούπια από ότι αυτές του λευκού χρώματος.
Για την ατομική προστασία σε περιοχές όπου υπάρχουν κουνούπια πρέπει να χρησιμοποιούνται εντομοαπωθητικά όπως αλοιφές και λάδια για την απομάκρυνση των κουνουπιών ή ρούχα με μακριά μανίκια για να είναι δυσκολότερη η επαφή των κουνουπιών με το δέρμα. Η χρήση ανεμιστήρων και κλιματιστικών απομακρύνει τα κουνούπια, επειδή σε ποιο δροσερό περιβάλλον πέφτουν οι ζωτικές τους δυνατότητες.
Η καταπολέμηση των κουνουπιών
Η καταπολέμηση των κουνουπιών σε περιβαλλοντολογικό επίπεδο είναι πολύ δύσκολη. Αν βέβαια εξαφανιστούν τα κουνούπια και άλλα έντομα τότε θα έχουμε πλήρη διαταραχή της φυσικής δομής του πλανήτη και της ισορροπίας του οικοσυστήματος, μιας και αποτελούν τροφή για άλλα έντομα, ερπετά, αμφίβια, ψάρια, πουλιά, αλλά και για μερικά μικρά θηλαστικά. Η καταπολέμηση πρέπει να αρχίσει από τα τέλη Μαρτίου ή το αργότερο αρχές Απριλίου και όταν τα έντομα βγαίνουν από την χειμερία αδράνεια και αρχίζουν να γεννούν. Σκοτώνοντας τα κουνούπια αποφεύγεται ο πολλαπλασιασμός τους.
Επίσης κατά τη χειμερινή περίοδο το νούμερο των κουνουπιών που είναι ικανά να γεννήσουν είναι πολύ μικρό σε σχέση με το μετά. Όταν οι θερμοκρασίες είναι ακόμα χαμηλές δεν τσιμπούν με αποτέλεσμα να μην γεννούν γρήγορα. Με την αύξηση της θερμοκρασίας τα κουνούπια ζουν λιγότερο χρόνο αλλά γεννούν πολύ περισσότερες φορές και περισσότερα αυγά.
Επίσης στον κήπο ή στο μπαλκόνι μας μπορούμε να φυτέψουμε μερικά φυτά που θεωρούνται φυσικά εντομοαπωθητικά, όπως θυμάρι, λεβάντα, βασιλικός, μέντα, δενδρολίβανο.
Η ύπαρξη ποταμών, λιμνών, ορυζώνων, καθιστά δυσκολότερη την καταπολέμηση τους μιας και αν αρχίσουν να γεννούν είναι δύσκολος ο έλεγχος των εντόμων. Η καταπολέμηση όπως αναφέραμε είναι να κρατηθεί ο αριθμός τους όσο μικρότερος γίνεται. Όσο ποιο πολύς χρόνος χάνεται τόσο δυσκολότερη γίνεται και η καταπολέμηση τους που καθίσταται και αδύνατη αν αρχίσουν οι ζέστες.
Μπορεί να υπάρξει και βιολογική καταπολέμηση με ανταγωνιστές στο οικοσύστημα που τρέφονται με αυγά και λάρβες και ζουν μέσα στα νερά των ποταμών ή των λιμνών. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά πρέπει να προβλεφθεί και η διατάραξη του οικοσυστήματος από τους καινούριους κατοίκους.
Κατά τους ψεκασμούς θα πρέπει να μην βγαίνουμε από το σπίτι και να κρατάμε κλειστά τα παράθυρα όσο διαρκεί ο ψεκασμός. Επίσης πρέπει να μαζεύονται τα ρούχα και να κλείνονται τα κλιματιστικά. Ζώα και πτηνά οικόσιτα πρέπει να μένουν σε κλειστούς χώρους και να αφήνονται μετά το τέλος των ψεκασμών. Επίσης οι μελισσοπαραγωγοί πρέπει να απομακρύνουν και να κλείνουν τις κυψέλες.
Για περιοχές επίσης όπως ο Έβρος ή άλλες περιοχές με υδροβιότοπους ή ορυζώνες με διασυνοριακή δομή, αν δεν γίνουν διασυνοριακές συνεργασίες τότε η καταπολέμηση είναι αδύνατη καθώς τα κουνούπια εύκολα έχουν πρόσβαση και από την απέναντι όχθη και είναι εύκολο να πολλαπλασιασθούν και μάταιες οι προσπάθειες να καταπολεμηθούν.
του Παναγιώτη Μάνδαλου
Πηγή: econews.gr
Το ανθρώπινο είδος συνεχίζει να εξελίσσεται βιολογικά, αλλά ο μελλοντικός άνθρωπος μπορεί να μοιάζει περισσότερο στον… Ντάνι ντε Βίτο. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει σειρά επιστημονικών ερευνών, σύμφωνα με τις οποίες ο άνθρωπος όχι μόνο δεν έχει φθάσει στον τερματισμό της εξελικτικής του πορείας, αλλά συνεχίζει να κινείται προς άγνωστες -και…κοντόχοντρες – κατευθύνσεις.
Από τη στιγμή που ο Κάρολος Δαρβίνος διατύπωσε τη θεωρία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής πριν από 150 χρόνια, οι επιστήμονες αναρωτιούνται αν η διαδικασία ακόμη ισχύει για τους ανθρώπους. Η εξέλιξη μας έκανε αυτό που είμαστε αλλά μήπως, κάποια στιγμή, σταματήσαμε να εξελισσόμαστε;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαστε μοναδικοί στο ζωικό βασίλειο. Ενώ μία αρκούδα στην Αρκτική θα ανέπτυσσε ένα παχύ στρώμα λίπους προκειμένου να προφυλαχθεί από το κρύο, ο άνθρωπος θα έφτιαχνε ρούχα και θα άναβε φωτιά. Ή πολύ απλά θα κατασκεύαζε μία βάρκα και θα έφευγε.
Έτσι οι επιστήμονες υποψιάστηκαν ότι με το να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές του περιβάλλοντος – τον οδηγό της φυσικής επιλογής – χρησιμοποιώντας την εφευρετικότητά μας, σταματήσαμε να εξελισσόμαστε. Ο Στίβεν Τζέι Γκουλντ, ένας από τους πλέον διάσημους εξελικτικούς βιολόγους, είχε πει: «Δεν έχει συντελεστεί κάποια βιολογική αλλαγή στους ανθρώπους εδώ και 40.000 – 50.000 χρόνια. Όλα όσα αποκαλούμε πολιτιστική παράδοση και πολιτισμό τα δημιουργήσαμε με το ίδιο σώμα και εγκέφαλο». Όμως φαίνεται ότι ο ίδιος όπως και πολλοί άλλοι έκαναν λάθος.
Η ικανότητά μας να χαρτογραφήσουμε το ανθρώπινο γονιδίωμα επέφερε την επανάσταση στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ανθρώπινη εξέλιξη. Συγκρίνοντας το DNA ανθρώπων από όλο τον κόσμο, οι επιστήμονες κατάφεραν να διαπιστώσουν πόσο διαφορετικοί είμαστε όλοι γενετικά. Η δρ. Παρντίς Σαμπέτι, γενετίστρια στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, λέει: «Είμαστε ζωντανά αρχεία του παρελθόντος μας και έτσι παρατηρώντας το DNA διαφορετικών ατόμων σήμερα, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί όλοι έχουν εξελιχθεί με αυτό τον τρόπο».
Η δρ. Σαμπέτι και η ομάδα της βρήκαν 250 περιοχές στο γονιδίωμα που συνεχίζουν να υφίστανται αλλαγές μέσω της φυσικής επιλογής τα τελευταία περίπου 10.000 χρόνια. Μερικές από αυτές, όπως το χρώμα του δέρματος, είναι εμφανείς. Αλλά ο μεταβολισμός μας, διαπιστώνουν οι επιστήμονες, έχει επίσης αλλάξει ώστε ο ανθρώπινος οργανισμός να αφομοιώνει τροφές που στο παρελθόν δεν μπορούσε. Επίσης έχουν συντελεστεί μεταβολές στους θερμορρυθμιστικούς μηχανισμούς μας. Πληθυσμοί που ζουν σε μεγάλα υψόμετρα έχουν εξελιχθεί ώστε να αντεπεξέλθουν στην έλλειψη οξυγόνου. Και φυσικά, να μην ξεχνάμε έναν από τους πιο σημαντικούς «οδηγούς» της πρόσφατης εξέλιξης: τις ασθένειες.
Και παρότι στον ανεπτυγμένο κόσμο σήμερα, σχεδόν όλοι ζουν αρκετά ώστε να περάσουν τα γονίδιά τους στις επόμενες γενεές, πολλοί από εμάς απλά επιλέγουμε να μην το κάνουμε. Η συνειδητοποίηση ότι τα διαφορετικά επίπεδα γονιμότητας μπορούν να οδηγούν σε αλλαγές στο είδος μας, προκάλεσε τον εξελικτικό βιολόγο Στίβεν Στέρνς από το πανεπιστήμιο του Γέιλ να εξετάσει την εξέλιξη με έναν μάλλον επαναστατικό τρόπο.
Αναλύοντας δεδομένα και πληροφορίες που συγκέντρωσε από την πόλη Φράμινγχαμ στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών, ο δρ. Στερνς υποστηρίζει ότι κατάφερε να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί η πόλη στις επόμενες γενεές. Οι υπολογισμοί του τον έπεισαν ότι όχι μόνο οι άνθρωποι συνεχίζουν να εξελίσσονται αλλά εξελίσσονται με απροσδόκητο τρόπο.
«Αυτό που διαπιστώσαμε σχετικά με το ύψος και το βάρος είναι ότι η φυσική επιλογή δείχνει να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώνει το ύψος και να αυξάνει ελαφρά το βάρος» σημείωσε ο δρ. Στερνς, συμπληρώνοντας ότι αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στην «επιλογή» των ανθρώπων να τρώνε περισσότερο. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν μεγάλες πολιτισμικές επιδράσεις σε πράγματα όπως το βάρος. Αλλά μπορούμε να βρούμε και το σχετικό γονίδιο, μελετώντας τις αποκλίσεις στο βάρος ή το ύψος» κατέληξε ο επιστήμονας.
Πηγή: ygeianews.gr
Τα 3,46 εκατ. δολάρια είναι τελικά το ποσό που προσέφερε ένας πλειοδότης στην ηλεκτρονική δημοπρασία για φιλανθρωπικούς σκοπούς για να γευματίσει με το Γουόρεν Μπάφετ, ίσως τον πλέον γνωστό επενδυτή του κόσμου. Το γεύμα του νικητή με τον Γουόρεν Μπάφετ θα γίνει στη Νέα Υόρκη και ο πλειοδότης έχει το δικαίωμα να καλέσει στο τραπέζι επτά φίλους του.
Η δημοπρασία διεξάγεται για 13η κατά σειρά χρονιά και γίνεται στο πλαίσιο της ενίσχυσης της φιλανθρωπικής οργάνωσης «Glide» του Σαν Φρανσίσκο η οποία ασχολείται επιτυχημένα με την αρωγή σε υποσιτισμένους ανθρώπους, μάχεται υπέρ της προστασίας των γυναικών και κατά της οικογενειακής βίας.
Ο 81χρονος διάσημος επενδυτής είναι από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου με περιουσία που υπολογίζεται στα 44 δισεκατομμύρια δολάρια και η οποία τον κατατάσσει στην τρίτη θέση παγκοσμίως, σύμφωνα με το οικονομικό περιοδικό Forbes.
Πηγή: koutipandoras.gr
