Την ιδιοκτήτριά του έσωσε ένα σκυλάκι «μυρίζοντας» τον καρκινικό όγκο που είχε στο στήθος της. Η ιστορία ξεκίνησε πριν 11 χρόνια όταν το σκυλάκι, εν ονόματι Lexie, ξύπνησε την ιδιοκτήτριά του απότομα από τον ύπνο γιατί έξυνε με μανία το στήθος της και γαύγιζε. Η Lisa Hillje ανησύχησε, καθώς ήταν η πρώτη φορά που ο σκύλος της παρουσίαζε τέτοια συμπεριφορά, και αποφάσισε να πάει στον γιατρό. Αυτό που μεγάλωνε ακόμα περισσότερο την ανησυχία της είναι ότι στην οικογένειά της υπήρχε ιστορικό καρκίνου του μαστού. Τελικά διαγνώστηκε με καρκίνο στο στήθος. Παρά το γεγονός ότι η προηγούμενη μαστογραφία της ήταν αρνητική, οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν πως είχε αναπτυχθεί κακοήθης όγκος. Χάρη στην έγκαιρη διάγνωση οι γιατροί αφαίρεσαν τον όγκο και προχώρησαν άμεσα σε χημειοθεραπεία. Η 39χρονη σήμερα Lisa είναι υγιέστατη και δεν έχει παρουσιάσει σημάδια καρκίνου εδώ και 11 χρόνια. Πριν τέσσερα χρόνια, η Lisa είχε την ευκαιρία να βοηθήσει με τον ίδιο τρόπο τον αγαπημένο της σκύλο. Το σκυλί σταμάτησε να τρώει και έπινε τεράστιες ποσότητες νερού, γεγονός που έβαλε τη Lisa σε υποψίες. Η γυναίκα πήγε το σκυλί στον κτηνίατρο, ο οποίος την πληροφόρησε ότι το ζώο έπασχε από καρκίνο στο συκώτι και είχε μόνο ένα μήνα ζωής. Η Lisa αρνήθηκε να το βάλει κάτω και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να σώσει το αγαπημένο της σκυλάκι. Έβραζε κοτόπουλα και του έδινε το μεδούλι από τα κόκαλα. Του έτριβε την κοιλιά μέχρι να κοιμηθεί. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με φαρμακευτική θεραπεία, έσωσαν τον αγαπημένο της σκύλο.
Τα σκυλιά μυρίζουν τον καρκίνο
Μερίδα επιστημόνων εκτιμά ότι οι σκύλοι μπορούν να μυρίσουν τις χημικές ουσίες που παράγει ένας καρκινικός όγκος. Μάλιστα στο πλαίσιο έρευνας που διεξήχθη πέρυσι στο Ηνωμένο Βασίλειο, εκπαιδευμένα σκυλιά ανίχνευσαν με επιτυχία τους καρκινικούς όγκους στο 71% των ασθενών. Οι επιστήμονες ωστόσο δεν γνωρίζουν ακόμα ποια ακριβώς είναι η χημική ουσία που ανιχνεύουν τα σκυλιά, γι’ αυτό επισημαίνουν ότι χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.
Με αφορμή την επίθεση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, εναντίον της Λιάνας Κανέλλη και της Ρένας Δούρου σε τηλεοπτικό στούντιο, ξεκίνησε πάλι η συζήτηση για τη βία. Η συζήτηση για τη βία είναι υποκριτική, αποσπασματική, ρηχή και βλακώδης. Όταν συζητούν για τη βία άνθρωποι που έχουν προσωπική φρουρά, η συζήτηση αυτή δεν έχει κανένα νόημα. Θα ήταν προτιμότερο να συζητήσουν για τους λόγους που έχουν σωματοφύλακες. Και μοιραία -αν μπορούσαν να είναι ειλικρινείς-, η συζήτηση θα κατέληγε στις ενοχές. Τις δικές τους ενοχές. Που κρύβουν πολλή βία. Σε βάρος της κοινωνίας. Είναι γελοίο να ανακαλύπτεις τη βία επειδή εκδηλώθηκε μέσα σε ένα τηλεοπτικό στούντιο, ενώ κάνεις γαργάρα το γεγονός ότι κάθε βράδυ, στους δρόμους της Αθήνας, δεκάδες συνάνθρωποί μας πέφτουν θύματα της βίας που γνώρισε η Λιάνα Κανέλλη από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής αλλά με πολύ πιο άγριο τρόπο. Επίσης, δεν δικαιούσαι να ομιλείς για τη βία, όταν επικροτούσες την αστυνομική βία στο Σύνταγμα, στις πορείες και στις διαδηλώσεις. Και μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, πληροφορηθήκαμε και επίσημα αυτό που υποψιαζόμασταν: οι αστυνομικοί ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Είναι χρυσαυγίτες με στολή. Και αυτοί οι χρυσαυγίτες φυλάνε το καθεστώς. Όπως και οι άλλοι. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου, πληροφορηθήκαμε -αν και εμείς το ξέραμε- και κάτι άλλο: επί δυόμισι χρόνια, οι κυβερνητικές αποφάσεις ήταν σε απόλυτη αντίθεση με τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών. Η δημοκρατία είχε καταλυθεί. Όποιος επιθυμεί μια ειλικρινή συζήτηση για τη βία οφείλει να ξεκινήσει από την κρατική βία. Σωματική, πολιτική και οικονομική. Αυτή η βία γεννάει τη βία στην κοινωνία. Καταλαβαίνω πως το καθεστώς επιθυμεί να σου γαμάει τη ζωή, να σε εξαθλιώνει και εσύ να κάθεσαι παθητικά να το απολαμβάνεις. Κάποιοι θα κάτσουν, κάποιοι άλλοι όχι. Όσο οι άνθρωποι που χρεοκόπησαν και ξέσκισαν τη χώρα θα παραμένουν στις θέσεις τους, η βία θα φουντώνει. Δεν θέλει και πολύ μυαλό. Η βία που ενοχλεί τους κυβερνώντες είναι αυτή που στρέφεται εναντίον τους. Η βία κατά των Ελλήνων πολιτών και των μεταναστών δεν τους ενοχλεί καθόλου. Άλλωστε, αυτοί κρύβονται από πίσω της. Αυτοί την προκαλούν. Η συζήτηση για τη βία είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η μόνη συζήτηση που έχει νόημα αυτή τη στιγμή είναι η συζήτηση για τη Δικαιοσύνη. Αλλά ποιος να την κάνει; Αυτοί που έκαναν Δικαιοσύνη τα συμφέροντά τους σε βάρος της χώρας και των πολιτών; Μα αυτή η πολιτική και οικονομική ελίτ θα έπρεπε να βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Το έγραψα, το ξαναέγραψα και το ξαναγράφω: Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η χρεοκοπία, το Μνημόνιο, το ευρώ ή η δραχμή. Το πρόβλημα της χώρας είναι η παντελής απουσία της Δικαιοσύνης. Με λιγότερα χρήματα μπορούμε να ζήσουμε. Χωρίς Δικαιοσύνη, είμαστε τελειωμένοι. Καταδικασμένοι. Παρασυρθήκαμε από τις ατελείωτες αναλύσεις για τα Μνημόνια και το ευρώ, και ξεχάσαμε τη Δημοκρατία. Αλλά η Δημοκρατία δεν μας ξέχασε. Μας χτυπάνε στο δρόμο, εξαθλιώνουν τις ζωές μας. Το ξύλο που μας έριξαν θα το βρουν στην κάλπη. Δείρτε τους αλύπητα. (Όσοι καταδικάζουν τη βία -έτσι ανέμελα, γενικά και αόριστα-, ας μελετήσουν λίγο πρώτα την παγκόσμια ιστορία. Τότε, θα συνειδητοποιήσουν πως το «καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» είναι ανιστόρητο και ανόητο, και ίσως σταματήσουν να λένε αρλούμπες.)
(Δεν ζούμε τίποτα καινούργιο ή πρωτόγνωρο. Όποιος θέλει να μάθει τι συμβαίνει, όταν ένας λαός προσπαθεί να πάρει την τύχη του στα χέρια του, ας διαβάσει το βιβλίο του Γιάννη Κάτρη «Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα 1960-1970″. Το διάβασα σε ηλικία 13 ετών επειδή επέμενε να το διαβάσουμε ο πατέρας μιας παιδικής μου φίλης. Κύριε Γιάννη, όπου κι αν είστε, σας αγαπάω.)
Θα περίμενε κανείς ότι τα κουνούπια, με τη μικροσκοπική τους κατασκευή, θα έτρεμαν τη βροχή. Ότι μία και μόνο σταγόνα θα αρκούσε για να τα πνίξει. Στην πραγματικότητα όμως, τα αιμοβόρα έντομα τα καταφέρνουν μια χαρά ακόμη και όταν ο καιρός είναι βροχερός. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ακολουθούν δύο πρακτικές. Η πρώτη τους επιλογή είναι να αποφύγουν την σταγόνα που έρχεται προς το μέρος τους. Αν δεν το πετύχουν αυτό ενώνονται μαζί της και την ακολουθούν στην πτώση της. Η μέθοδος αυτή είναι προτιμότερη από το να διαλυθεί η σταγόνα επάνω τους καθώς οι δυνάμεις που ασκούνται είναι μικρότερες και τελικά τους επιτρέπει να επιβιώσουν. Κρίμα!
Η Αφρική είναι πιο γνωστή ως η «χωματερή» για τα ηλεκτρονικά απορρίμματα των ανεπτυγμένων χωρών. Πρόσφατη έρευνα του Προγράμματος Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών (UNEP) το επιβεβαιώνει και τονίζει πως η «μαύρη ήπειρος» αναμένεται να ξεπεράσει την Ευρώπη στην ποσότητα ηλεκτρονικών σκουπιδιών που παράγονται σε διάστημα πέντε ετών.
Μόλις το ένα τρίτο των ειδών αυτών ανακυκλώνεται στη χώρα που χρησιμοποιείται, λένε οι ερευνητές. Το μεγαλύτερο μέρος πηγαίνει σε χώρους υγειονομικής ταφής. Όμως, χιλιάδες είναι οι τόνοι των ηλεκτρονικών απορριμμάτων που εξάγονται σε φτωχότερες χώρες της Αφρικής, όπου τα μεταχειρισμένα εξαρτήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών και τα ανακυκλωμένα μέταλλα είναι προσοδοφόρα προϊόντα. «Μεγάλο μέρος αυτών των εξαγωγών είναι παράνομες ή διεξάγονται σε γκρίζες, από νομική σκοπιά, ζώνες», δήλωσε ο Andreas Manhart, του Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Οικολογίας Öko, στη Γερμανία. Ο Manhart έχει στο παρελθόν ασχοληθεί με τα ηλεκτρονικά σκουπίδια της Αφρικής, σε πρόσφατη έρευνα του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ. Τον τελευταίο καιρό καταβάλλονται προσπάθειες για την ενίσχυση των κανόνων της ΕΕ (Waste Electronic and Electrical Equipment Directive) σχετικά με τη διάθεση παλαιών συσκευών, τηλεοράσεων, κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών, ενώ διοργανώθηκε και ένα Παναφρικανικό Φόρουμ στην πρωτεύουσα της Κένυας, στο Ναϊρόμπι. Ακόμα και σήμερα, ωστόσο, οι χώρες της Δυτικής Αφρικής (σ.σ: το Μπενίν, η Ακτή Ελεφαντοστού, η Γκάνα, η Λιβερία και η Νιγηρία) απορροφούν κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες τόνους ηλεκτρονικών απορριμμάτων από την Ευρώπη.
Η μελέτη του ΟΗΕ επισημαίνει ότι περίπου 220.000 τόνοι με e-σκουπίδια στάλθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Δυτική Αφρική το 2009. Αναφέρει επίσης χαρακτηριστικά ότι περίπου το 85% των κιβωτίων που φθάνουν στη Γκάνα με τα ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά προϊόντα προέρχονταν από την Ευρώπη και το 4% από την Ασία. Μάλιστα, στην ίδια περιοχή, το 30% των εισαγωγών των μεταχειρισμένων προϊόντων ήταν άχρηστο, καταρρίπτοντας το επιχείρημα ότι αρκετά ηλεκτρικά είδη μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν. Τον Αύγουστο του 2011, η Europol προειδοποίησε ότι στην Ευρώπη συνηθίζουν να πετούν τα ηλεκτρονικα σκουπίδια τους παράνομα, σε εγκαταλελειμμένα ορυχεία και λατομεία, ενώ έχουν αυξηθεί οι εξαγωγές προς την Αφρική από τα λιμάνια της Ιταλίας και της βόρειας Ευρώπης.
«Διάφοροι εγκληματίες εκμεταλλεύονται το υψηλό κόστος που συνδέεται με τη νομική διαχείριση των αποβλήτων και σημειώνουν σημαντικά κέρδη από την παράνομη διακίνηση και διάθεση, παρακάμπτοντας την περιβαλλοντική νομοθεσία», αναφέρει η ευρωπαϊκή υπηρεσία της αστυνομίας σε επίσημη ανακοίνωσή της. Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα στοιχεία, το UNEP ζήτησε καλύτερο τελωνειακό έλεγχο, ενώ ο Achim Steiner, εκτελεστικός διευθυντής του προγράμματος, δήλωσε πως «η αποτελεσματική διαχείριση του αυξανόμενου ποσού των e-αποβλήτων που παράγονται στην Αφρική και άλλα μέρη του κόσμου είναι ένα σημαντικό κομμάτι της μετάβασης του κόσμου προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και αποδοτικής χρήση των πόρων».
Την ίδια στιγμή, σε πολλές περιοχές της Αφρικής είναι συχνό το φαινόμενο της «επαναχρησιμοποίησης» των μεταχειρισμένων ηλεκτρονικών υπολογιστών και άλλων ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, καθώς εκεί τα περιβαλλοντικά πρότυπα είναι πολύ χαμηλότερα από ό,τι στην Ευρώπη ή δεν εφαρμόζονται σωστά. Οι εισαγωγές από την Ευρώπη είχαν αύξηση κατά την τελευταία δεκαετία, αλλά μειώθηκαν το 2009, στις αρχές της οικονομικής ύφεσης, δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία του ΟΗΕ. Ο Manhart προειδοποιεί πως τέτοια φαινόμενα επιφέρουν κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία, ενώ πρακτικές όπως η καύση ηλεκτρονικών καλωδίων, ώστε να εξαχθεί ο χαλκός και ύστερα να πωληθεί έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Το UNEP επισημαίνει ότι ακόμα και οι οθόνες υπολογιστών περιέχουν τοξίνες ή ρύπους που μπορεί να ενέχουν κινδύνους για την υγεία και υποβαθμίζουν την ποιότητα του αέρα και του νερού. Μερικοί από τους πιο επικίνδυνους ρύπους που προέρχονται από τα e-σκουπίδια είναι ο μόλυβδος, ο υδράργυρος και διάφορες ενδοκρινικές ουσίες, όπως τα επιβραδυντικά πυράκτωσης. Ωστόσο, η μεγαλύτερη ανησυχία των αρμοδιών αρχών είναι πως πολλοί από όσους εργάζονται σε χωματερές με παλιοσίδερα και ηλεκτρονικά σκουπίδια στην Αφρική είναι παιδιά, μερικά μάλιστα ηλικίας μόλις πέντε ετών.
Οι πιο ανθεκτικές φανέλες των εθνικών ομάδων που συμμετέχουν στο Εuro 2012 που διεξάγεται στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας, είναι της Γαλλίας, της Πορτογαλίας, της Ολλανδίας, της Κροατίας και της Πολωνίας. Οι εμφανίσεις τους είναι κατασκευασμένες κατά 98% από ανακυκλωμένο PET, το ίδιο υλικό που χρησιμοποιείται και στα πλαστικά μπουκάλια. Για την κατασκευή της εμφάνισης, χρησιμοποιήθηκαν (κατά μέσο όρο) 13 ανακυκλωμένα πλαστικά μπουκάλια. Το ΡΕΤ (τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο), χημικά μέρος της οικογένειας του πολυεστέρα, είναι μια θερμοπλαστική ρητίνη που αποτελείται από φθαλικές ενώσεις, κατάλληλη για επαφή με τρόφιμα. Χρησιμοποιείται κυρίως για την κατασκευή δοχείων για ποτά (66%) και τροφίμων (8%). Οι στολές, αφού ράβονται με αυτό τον τρόπο, είναι 23% ελαφρύτερες και 20% ισχυρότερες από τις προηγούμενες. Οι φανέλες διαθέτουν τρύπες από λέιζερ, εξασφαλίζοντας καλύτερο εξαερισμό για το ανθρώπινο σώμα και βοηθούν στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του ποδοσφαιριστή κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τα σορτς κατασκευάστηκαν με 100% ανακυκλωμένο PET. Πάντως, σύμφωνα με την «Gazzetta dello sport», οι φανέλες των εθνικών ομάδων θεωρούνται επικίνδυνες για την υγεία. Μετά από ελέγχους που έγιναν στις μπλούζες 9 ομάδων, προέκυψαν υψηλές ποσότητες σε μόλυβδο, νίκελ και άλλες τοξικές ουσίες, επικίνδυνες για την υγεία των αθλητών. Ανάμεσα στις φανέλες που ελέγχθηκαν δεν βρίσκεται η Ελληνική. Σχετική ανακοίνωση εκδόθηκε από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Ένωσης Καταναλωτών (BEUC) που εδρεύει στις Βρυξέλλες: «Ο μόλυβδος, ένα βαρύ μεταλλικό στοιχείο, βρέθηκε σε έξι από τις εννέα φανέλες που ελέγχθηκαν: της Ισπανίας, της Γερμανίας, της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας. Όσον αφορά στις εμφανίσεις της Ισπανίας και της Γερμανίας, το επίπεδο μόλυβδου ξεπερνά το προβλεπόμενο όριο προϊόντων που προορίζονται για παιδιά». Η γενική διευθύντρια του BEUC, Μονίκ Γκογιέν τόνισε χαρακτηριστικά: «Οι φίλαθλοι πληρώνουν μέχρι και 90 ευρώ για τη φανέλα της ομάδας τους. Το λιγότερο που μπορούν να περιμένουν είναι η αξιόπιστη ποιότητα των προϊόντων. Είναι ανεξήγητο ότι βαρέα μέταλλα χρησιμοποιούνται στην παρασκευή προϊόντων ευρείας κατανάλωσης. Η πράξη αυτή των κατασκευαστών είναι αξιόποινη, καθώς χρησιμοποιούν επικίνδυνες ουσίες για τον άνθρωπο, αλλά και το περιβάλλον».
