Αλίμονο σ αυτούς που δεν αγάπησαν… τον τόπο τους.

Όσοι έκτισαν αυτόν τον τόπο με τούβλα που κουβάλησαν τα χέρια τους, με αξίες που βρήκαν από τους προγόνους  τους, με ιδέες, ήθη, έθιμα και κάλλος, αποχωρούν. Μήπως αυτός ο τόπος, όπως έγινε δεν τους χωρούσε πια; Και τι έμεινε πίσω, πέρα απ το ανεκτίμητο έργο τους; Μια γένια που γκρέμισε τα τούβλα, ξερίζωσε τα δέντρα και τις αξίες του λαού. Μια γενιά που κατεδάφισε ελπίδες, όνειρα και κατακτήσεις. Μια γενιά που έχτισε πολυώροφα εκτρώματα με τέντες πράσινες και πορτοκαλί  που κρύβουν τον ήλιο. Πώς να ονειρευτείς όταν δεν βλέπεις ουρανό;


Η πλατεία του κέντρου έπαψε να ναι στρόγγυλη, ο καφές σταμάτησε να ναι ελληνικός, το τραμ δεν είναι πια ανοιχτό και οι πόρτες μας είναι κλειστές και τριπλοκλειδωμένες, όπως και οι αλήθειες μας. Μας βόλεψαν οι έτοιμες αλήθειες που υιοθετήσαμε και αργά καταλάβαμε πως ήταν ψέματα. Ανοιγόμαστε ελάχιστα και μόνο όταν αισθανόμαστε ασφαλές το περιβάλλον, εκφραζόμαστε φτωχά, δημιουργούμε τίποτα.


Πονηρέψαμε και χάσαμε την αθωότητα της ψυχής και των συναισθημάτων μας. Η αισθητική μας χάλασε. Θυμάται κανείς τι μας άφησαν οι ποιητές; Πόση βενζίνη, για να ξανασηκωθεί ένας λαός στο πόδια του, μπορεί να του δώσει το έργο του Ρίτσου που γράφτηκε πριν τόσα χρόνια, θα πει κάποιος.  Ανεξάντλητη. Αρκεί να το διαβάσει και να νιώσει την αγνότητα με την οποία γράφτηκε. Κι όμως, υπάρχουν και πράγματα που δεν έχουν ίχνος πονηριάς μέσα τους και για καλή μας τύχη κάποιοι μας τα άφησαν κληρονομιά. Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε την αποδοχή της όμως;


Ποιός έχει να απαντήσει σ αυτούς τους στίχους, που βγήκαν απ τη γάργαρη φωνή του Ξυλούρη κάποτε; ‘’Αγρίμια κι αγριμάκια μου, λάφια μου μερωμένα, πέστε μου πού'ναι οι τόποι σας, πού'ναι τα χειμαδιά σας;’’. Ξεσυγγενέψαμε και αγριέψαμε. Όμως, όσο κι αν δείχνει τα δόντια του το πρόβατο, το Πάσχα αρνί θα φαγωθεί.


Θυμάται κανείς τις μελωδίες των παιδικών του χρόνων; Το Πάσχα δεν είχαμε σιντί-πλέιερ και σιντί από εφημερίδες κι όμως γλέντι γινότανε. Τραγουδούσαμε όλοι και οι φωνές ακούγονταν σαν μια. Και χωρίς παραφωνία. Τραγούδι λέγαμε ριζίτικο γιατί δεν ξεχνούσαμε τις ρίζες μας, τραγούδι λέγαμε αληθινό γιατί είχαμε αλήθεια και ποτέ δεν ξεχνιόμασταν. Πατάγαμε χορό που δεν είχε σταματημό. Χορό λαϊκό γιατί τότε ήμασταν λαός, χορό παραδοσιακό γιατί είχαμε παράδοση, χορό νησιωτικό γιατί μας ξύπναγε η αλμύρα απ τα νερά μας. Ποτέ δε χάναμε τα βήματα, όχι στο χορό, εκεί ήταν δεδομένο ότι δε θα τα χάσουμε και το κεφάλι κοιτούσε πάντα ψηλά δεν έψαχνε τα βήματα, τα πόδια τρέχαν μόνα τους και ρυθμικά. Γελάγαμε.


Δε χάναμε τα βήματα ούτε μετά, που χε τελειώσει ο συρτός. Ξέραμε που πατάμε. Γιατί είχαμε σταθερές, δε ψάχναμε τις ευκολίες. Κι όμως, ήρθαν οι ευκολίες και τα ψέματα και μας βρήκαν. Μας βρήκαν τα μεγάλα λόγια, οι υπεύθυνες υποσχέσεις από τα υπεύθυνα στόματα, οι φλούδες (και όχι φρούδες) ελπίδες που τις πατήσαμε με επιτυχία.


Κι ύστερα ήρθαν κι οι ‘’θεοί’’ που τρύπωσαν στα σπίτια μας μέσα από ένα κουτί. Τόσο ύπουλα. Χαμπάρι δεν πήραμε. Θεοποιήσαμε το σκουπίδι και το τίποτα. Την κατάντια του ο λαός δεν αρκεί να την καταλαβαίνει όταν φτάνει να ζει με 400ευρώ. Κατάντια είναι που πάψαμε να μας εμπνέουν Σεφέρηδες και προσπαθήσαμε να μιμηθούμε μικρούτσικους. Αντιγράψαμε όλοι τους χειρότερους εαυτούς μας και αναπαράγαμε την αηδία.


Και το χειρότερο; Όλο αυτό μας φαίνεται φυσιολογικό. Περνάει απαρατήρητο στην κάθε μέρα μας. Κι είχε δίκιο σε αυτό που είχε πει κάποτε ο Χατζιδάκις σε μια από τις εκπομπές του στο τρίτο πρόγραμμα, ‘’Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει’’. Κι εμείς έχουμε πάψει να το φοβόμαστε από καιρό. Δε μας τρομάζει το κιτς, δε μας αηδιάζει το σάπιο, δε μας κουφαίνει η παραφωνία. Είμαστε τόσο μάγκας λαός που έχουμε κάνει κι ένα βήμα παραπέρα. Επικροτούμε και υπέρ-προβάλουμε την ασχήμια. Γίναμε η παραφωνία.


Φύγαν πολλοί τον τελευταίο καιρό, φύγαν όμως ήσυχα και με αξιοπρέπεια. Γιατί; Γιατί έζησαν ήσυχα και με αξιοπρέπεια. Εμείς θα φύγουμε σκλαβωμένοι αναξιοπρεπείς αφήνοντας πίσω τη βροντερή μας σάπια ύπαρξη;


Αν η παράδοση μας πια, είναι να θάβουμε τον τόπο μας και τις ζωές μας, εμείς θα βυσσοδομήσουμε πάνω στην παράδοση. Σε τούτη τη γη που την πατούμε, όλοι μέσα ΔΕΝ θα μπούμε. Με το φόβο το γλεντάμε και χορεύουμε. Δεν ημερεύουμε. Αντρειεύουμε!


Ας ελπίσουμε λοιπόν, πολύ γρήγορα να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε απαντήσεις. Μέχρι τότε, την απάντηση στην ερώτηση του, θα τη δώσει ο ίδιος ο Ξυλούρης:


Γκρεμνά'ναι εμάς οι τόποι μας, λέσκες τα χειμαδιά μας,


τα σπηλιαράκια του βουνού είναι τα γονικά μας.



Καλή επιστροφή… στα σπηλιαρακια του βουνού που ναι τα γονικά μας. Από κει θα ξεκινήσουμε.


Αποστόλης Μπ.


Πηγή: ellinofreneia.net

Στις 6 Μαΐου κρίνεται το μέλλον του ευρώ γράφει το Focus

Η πορεία του ευρώ θα κριθεί σε λίγες μέρες από την έκβαση των εκλογών σε Ελλάδα και Γαλλία στις 6 Μαΐου, σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Focus. «Η 6η Μαΐου μπορεί να αποβεί μοιραία μέρα για το ευρώ», αναφέρεται χαρακτηριστικά αφού εκφράζονται ανησυχίες για τα μικρά ποσοστά που φαίνονται να συγκεντρώνουν τα δύο μεγάλα κόμματα που έχουν δεσμευτεί απέναντι στην Ευρώπη για την πολιτική λιτότητας. Αναφορά γίνεται στην ανεργία, στην οργή των Ελλήνων για τις περικοπές που οδηγεί τους πολίτες να στραφούν στα κόμματα της Αριστεράς: «Αυτήν την οργή την εκμεταλλεύονται τα ακραία αντιμνημονιακά κόμματα. Η λύση των κομμάτων διαμαρτυρίας προέρχεται από εκείνους που αρέσκονται σε θεωρίες συνωμοσίας, ότι η χώρα έχει κατακτηθεί από τους δανειστές και την τρόικα».
Ο αρθρογράφος του Focus προειδοποιεί για τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης, αφού όπως αναφέρει, «Σε περίπτωση που κλιμακωθεί και πάλι η κατάσταση παρά τις προσπάθειες απομόνωσης της Ελλάδας, η κρίση θα συμπαρασύρει και τις άλλες χώρες με δημοσιονομικά ελλείμματα. Η Ισπανία χρειάζεται βοήθεια και πιθανότατα και η Ιταλία. Άρα ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης θα έφτανε στα όριά του». 


Πηγή: koutipandoras.gr

Διεθνές ένταλμα σύλληψης σε βάρος Ισραηλινών για το «Mavi Marmara»

Διεθνές ένταλμα σύλληψης ετοιμάζεται να εκδώσει ο εισαγγελέας της Κωνσταντινούπολης σε βάρος του διοικητή των ισραηλινών δυνάμεων και άλλα μέλη της ομάδας των ειδικών δυνάμεων που επιτέθηκε στο πλοίο Mavi Marmara, το οποίο μετέφερε το 2010 ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας.

Η εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης διεξάγει έρευνα για να εξακριβώσει την ταυτότητα ορισμένων ισραηλινών στρατιωτικών που συμμετείχαν στην επιδρομή εναντίον του Mavi Marmara στην οποία σκοτώθηκαν εννιά άνθρωποι, μέλη της τουρκικής ανθρωπιστικής αποστολής.

 
Με τη βοήθεια αυτοπτών μαρτύρων από το Mavi Marmara και άλλα πλοία της διεθνούς αποστολής και με βάση το φωτογραφικό και τηλεοπτικό υλικό που είχε συγκεντρωθεί, καθώς και από άλλα στοιχεία, αναγνωρίστηκε ο διοικητής των ισραηλινών Δυνάμεων Γαβριήλ Ασκενάζι.
 
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου καθώς και ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν είναι μεταξύ των 37 προσώπων που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για την επέμβαση στο Mavi Marmara.


Πηγή: tvxs.gr

Το «Αμπού Γκράιμπ» της ΕΛ.ΑΣ.

Καταγγελίες για πρωτοφανή βασανιστήρια σε αστυνομικό τμήμα- Η άγνωστη δικογραφία



«Με είχαν τυλίξει με μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών που είχε γεμίσει κόπρανα από τον φόβο των βασανιστηρίων. Μου έβαζαν το πιστόλι στο μάτι. Απειλούσαν να με σκοτώσουν και με κτυπούσαν. Αμέσως μετά με έβαζαν να προχωράω... κουτσό, στο ένα πόδι. Κι όταν δεν τα κατάφερνα με κτυπούσαν πάλι»


Απόσπασμα από την κατάθεση ενός 35χρονου Αλβανού που είχε συλληφθεί προ μερικών ετών από αστυνομικούς κεντρικού τμήματος της Αθήνας και είχε υποστεί πρωτοφανή βασανιστήρια που παραπέμπουν στο.... Αμπού Γκράιμπ της ΕΛ.ΑΣ! Πρόκειται για μια υπόθεση που ουδέποτε είχε δημοσιοποιηθεί και η οποία προσφάτως παραπέμφθηκε να εκδικασθεί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, με κατηγορούμενους αστυνομικούς του εν λόγω τμήματος. 


Οι ένστολοι πίστεψαν, λανθασμένα, ότι ο 35χρονος Αλβανός ήταν υπεύθυνος τραυματισμού συναδέλφου τους και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια μπροστά στα οποία ωχριούν οι αγριότητες των Αμερικανών στρατιωτών στις ιρακινές φυλακές. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ μιλούν για την πιο ενδεικτική υπόθεση άσκησης αστυνομικής βίας που έχει εμφανισθεί την τελευταία εικοσαετία στα Σώματα Ασφαλείας.


Το περιστατικό εκτυλίχθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2005, στην πλατεία Υμηττού, όταν συνελήφθη από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Ναρκωτικών Βορειοανατολικής Αττικής ο 35χρονος Αλβανός, στην κατοχή του οποίου βρέθηκε μικρή ποσότητα ναρκωτικών. Μετά την σύλληψη του αλλοδαπού ακολούθησε άλλη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ, σε γειτονικό σημείο, για την σύλληψη ενός δικηγόρου που φερόταν κι αυτός να διακινεί ναρκωτικά. 


Ο δικηγόρος στην συνέχεια κατηγορήθηκε ότι για να αποφύγει την σύλληψή του, πυροβόλησε και τραυμάτισε αστυνομικό. Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ο αλλοδαπός που είχε συλληφθεί από την πρώτη φάση της αστυνομικής επιχείρησης, μεταφέρθηκε από αστυνομικούς της Αμεσης Δράσης σε αστυνομικό τμήμα της Αθήνας, όπου φέρεται να ακολούθησε απίστευτη κακοποίησή του από αστυνομικούς. Οπως περιγράφει στην κατάθεσή του, αρχικά μέσα στο περιπολικό τον κτύπησε μια γυναίκα αστυνομικός.


Στη συνέχεια, λέει, στο Αστυνομικό Τμήμα, «με έδερναν πέντε άτομα. Ενας από τους αστυνομικούς είχε πάρει ένα αεροβόλο όπλο και με κτύπαγε σε όλο μου το σώμα. Το αεροβόλο θυμάμαι ότι είχε κάτι κίτρινα (σ.σ. πλαστικά σφαιρίδια) και με κτυπούσε στο μάτι. Με κτύπησε στα γεννητικά όργανα, με υποχρέωσε να περπατώ σε ίσια γραμμή με το ένα πόδι κι αν δεν τα κατάφερνα με κτυπούσαν πάλι. Οταν έπεφτα μου έλεγαν "άνοιξε τα πόδια" για να με κτυπήσουν στα γεννητικά όργανα, με σήκωναν μετά με το ζόρι για να με ξανακτυπήσουν. Οταν ζήτησα να πάω τουαλέτα μου είπαν "όχι, π.... κωλοαλβανέ, κάν' τα πάνω σου. Τα έκανα και μου έβαλαν τότε σακούλα μαύρη στο κάτω μέρος του σώματος μου, για να μην λερώσω. Με απειλούσαν "π..., κωλοαλβανέ δεν θα βγεις ζωντανός από εδώ μέσα..."».


Σχετική κατάθεση έδωσε στην διάρκεια της προανάκρισης και ο αδελφός του 35χρονου Αλβανού, ο οποίος ανέφερε ότι «το βράδυ της ίδιας μέρας είδα τον αδελφό μου, κρατούμενο. Ηταν τυλιγμένος με μία μαύρη σακούλα σκουπιδιών από την μέση και κάτω, με τα κόπρανα του, το μάτι του κρεμασμένο κάτω κυριολεκτικά και δεμένο χειροπόδαρα. Ο αδελφός μου είχε λευκό ποινικό μητρώο...».


Οπως αναφέρεται στην ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη και σε άλλα δικαστικά έγγραφα «ο 35χρονος αλλοδαπός στην διάρκεια της παραμονής του εκεί υπέστη σωματικές βλάβες από ενέργειες αστυνομικών υπαλλήλων του εν λόγω καταστήματος. Υπέστη κτυπήματα στην ωμοπλάτη, στο πρόσωπο, στα γεννητικά όργανα, συνέπεια των οποίων διαπιστώθηκαν εκχυμώσεις σε αμφότερους τους οφθαλμούς, εκχυμώσεις στην αριστερή ωμοπλάτη, αιμορραγικές διηθήσεις στους γλουτούς καθώς και πλευριτικό άλγος κατά τις αναπνευστικές κινήσεις. Το είδος και η έκταση των σωματικών βλαβών στο σώμα και το κεφάλι του αναδεικνύουν την συστηματική και όχι συμπτωματική καταφορά των κτυπημάτων που δέχθηκε».


Σημειώνεται πως αν και ο κρατούμενος ανέφερε στην κατάθεσή του ότι μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα τον κτυπούσαν τουλάχιστον πέντε αστυνομικοί αυτής της υπηρεσίας, οι αρμόδιοι αξιωματικοί παρουσίασαν καταγραφές ότι εκείνη την ώρα έδωσαν παρών μόνο τρεις ένστολοι! Ολοι οι αστυνομικοί δήλωσαν άγνοια και την έκπληξή τους για τον ξυλοδαρμό του 35χρονου Αλβανού.


Πηγή: tovima.gr

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ Η ΒΟΥΛΗ ΣΤΟ ΧΑΚΙ

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ Η ΒΟΥΛΗ ΣΤΟ ΧΑΚΙ

Το ντοκιμαντέρ «21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ Η ΒΟΥΛΗ ΣΤΟ ΧΑΚΙ» εστιάζεται αρχικά στο τι συνέβη στο Κοινοβούλιο όταν οι ερπύστριες των τανκς κατέλυσαν τη Δημοκρατία και στο πώς χρησιμοποίησαν τη Βουλή οι δικτάτορες, με ιδιαίτερη αναφορά στη Συμβουλευτική Επιτροπή του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ. Ακολουθεί το χρονικό των γεγονότων που οδήγησαν στη Χούντα των Συνταγματαρχών και την τραγωδία της Κύπρου. Μεταξύ άλλων μιλούν βουλευτές της τελευταίας προδικτατορικής και πρώτης μεταδικτατορικής Βουλής, πρώην εργαζόμενοι στη Βουλή και τρία μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Δικτατορίας.