Κορνήλιος Καστοριάδης

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997).Ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.
Στην εκπομπή "ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ" της ΕΤ1

Ευτυχώς επτωχεύσαμεν

Του Θέμη Τζήμα
Ο Χαρίλαος Τρικούπης στον οποίο και αποδίδεται η φράση “δυστυχώς επτωχεύσαμεν”- αν και αμφισβητείται ιστορικώς κατά πόσο όντως την είπε- είχε το θάρρος, την πολιτική εντιμότητα και τη συναίσθηση να βάλει το “δυστυχώς” πριν το επτωχεύσαμεν. Σήμερα ο Β. Βενιζέλος, ο Γ. Παπανδρέου, ο Α. Σαμαράς και ο Λ. Παπαδήμος, συνεπικουρούμενοι από πλήθος τηλεοπτικών παπαγάλων, δε διακατέχονται από τέτοιες “ευαισθησίες”. Πριν το επτωχεύσαμεν, που δεν εκστομίζουν αλλά προκάλεσαν και περιγράφουν, τοποθετούν κατ’ ουσίαν το “ευτυχώς”.
Δεν αναφέρομαι μόνο ή κυρίως στην πιθανή πυροδότηση των ασφαλίστρων κινδύνου. Δε θα κλάψουμε τους οργανισμούς που θα κληθούν να τα αποπληρώσουν. Οι βασικοί πυλώνες του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος εμπνεύστηκαν τέτοιους μηχανισμούς ακριβώς για περιπτώσεις όπως της σημερινής αναδιάρθρωσης χρέους και πολύ καλά κάνουν και τους ενεργοποιούν, παρότι αυτή η ενεργοποίηση δε θα είναι άνευ επιπτώσεων στη σοβούσα ευρωπαϊκή κρίση χρέους: πιθανότατα σε λίγο τα CDS’s της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας τουλάχιστον, θα αρχίσουν να παίρνουν την ανιούσα. Δεν αναφέρομαι ούτε στις αξιολογήσεις των οίκων αξιολόγησης που ούτως ή άλλως ήταν αναμενόμενες.
Αναφέρομαι κυρίως στο ότι η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε- η πρώην και η νυν- και υλοποίησε -η νυν- μια συμφωνία αναγκαστικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, η οποία επειδή ασκείται καθυστερημένα και επειδή συνοδεύεται από μη βιώσιμες πολιτικές τιμωρητικού νεοφιλελευθερισμού αφήνει τον ελληνικό λαό να κυνηγάει σισύφεια, έναν μη επιτεύξιμο στόχο ως προς το δημόσιο χρέος. Ένα στόχο που ακόμα και αν επιτευχθεί δε θα το καταστήσει βιώσιμο, καθώς η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους στο 120,5% τέθηκε σε αυτό το επίπεδο απλά και μόνο γιατί τόσο είναι το σημερινό χρέος της Ιταλίας.
Αναφέρομαι στην ύφεση που διαλύει κάθε παραγωγική διαδικασία, ερημοποιεί μαζί με την ανεργία την ελληνική κοινωνία, βυθίζει σε οξύτερη δημογραφική κρίση τη χώρα και εξαφανίζει κάθε κοινωνικό δικαίωμα εν τοις πράγμασι ή και τυπικά, μεταξύ των οποίων αυτά που συμπεριλαμβάνονται στο βασικό τετράπτυχο: εργασία- παιδεία- υγεία- ασφάλιση. Την ίδια στιγμή το εγχώριο και διεθνές παρασιτικό κεφάλαιο ενισχύει τη θέση του, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία κινδυνεύουν να μείνουν εντελώς απροστάτευτα.
Αναφέρομαι στο ότι η χώρα χάνει κάθε ασυλία, εκχώρησε το ελληνικό δίκαιο των ομολόγων και θα βιώσει μια πρωτοφανή εξάρτηση καθώς το 80% του ούτως ή άλλως μη βιώσιμου δημοσίου χρέους περνά στον έλεγχο ξένων κρατών. Κατά συνέπεια η χώρα χάνει βασικά δικαιώματα, χάνει ακόμα περισσότερη από τη διεθνή ισχύ της και κερδίζει χρόνο υπέρ των πιστωτών της- κρατών και εναπομείναντος ιδιωτικού τομέα- προκειμένου αυτοί και όχι η Ελλάδα να προετοιμαστούν αποτελεσματικότερα απέναντι σε ένα ενδεχόμενο πιο βίαιης χρεοκοπίας της, που μπορεί να προκύψει είτε από τη φυσιολογική αποτυχία εφαρμογής ενός αδιέξοδου νεοφιελεύθερου προγράμματος, είτε από την επιδείνωση της ευρωπαϊκής κρίσης. Κρίση που επιθανώς να οδηγήσει σε μετασχηματισμούς της ίδιας της ζώνης του Ευρώ.
Αναφέρομαι στο ότι η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο της υπακοής της προς τους ξένους εντολοδότες της έχει αποδεχτεί το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο, το ζουρλομανδύα δηλαδή της Ευρώπης, που ίσως τεμαχίσει τη ζώνη του ευρώ, καθιστώντας πεντακάθαρα το κοινό νόμισμα φυλακή των λαών της Ευρώπης.
Αναφέρομαι στο ότι με πρόσχημα την ανάγκη να εφαρμοστεί αυτή η συμφωνία, βιώνουμε ήδη μια ακόμα σκληρότερη τηλεοπτική χούντα, μια ακόμα εντονότερη προσπάθεια αντιδημοκρατικής ποδηγέτησης της ελληνικής πολιτικής ζωής, προς όφελος του κόμματος του μνημονίου- όπως το έχει ονομάσει ο Ν. Κοτζιάς.
Αναφέρομαι δηλαδή στο ότι η χρεοκοπία όχι μόνο δεν απετράπη αλλά ότι αντίθετα, επειδή δεν έσπασε ο φαύλος κύκλος της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής, η χρεοκοπία θα είναι ακόμα σκληρότερη και ανεξέλεγκτη πρώτα για το λαό και μετά- ενδεχομένως επίσημα- και για τη χώρα. Υπό όρους πολύ δυσμενέστερους.
Δε θα χρειαστούν πιθανότατα παρά λίγες εβδομάδες για να καταρρεύσει η τεχνητή ευφορία, που καλλιεργούν τα κατεστημένα ΜΜΕ.
Ποιοι είναι όμως αυτοί που αναφωνούν το “ευτυχώς επτωχεύσαμεν”;
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι- πρώην και νυν πρωθυπουργός, πρώην και νυν οικονομικό επιτέλειο, διαχρονικοί πολιτικομιντιακοί παπαγάλοι- που πριν δυο χρόνια αποκαλούσαν όσους μιλούσαμε για αναδιάρθρωση του χρέους επικίνδυνους αριστεριστές ή και προδότες, εκστομίζοντας ανόητες κορόνες περί του ότι δεν είμαστε μπατακτσήδες ως έθνος κτλ Είναι οι ίδιοι που ταύτιζαν κάθε αναδιάρθρωση χρέους με εθνική καταστροφή και επιστροφή στη δραχμή. Γιατί; Όχι από ανικανότητα αλλά για να κερδίσουν χρόνο προς όφελος των πιστωτών της χώρας, ώστε να οχυρωθούν οι τελευταίοι όσο το δυνατόν περισσότερο απέναντι στην αναπόφευκτη ήδη από τότε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που διακήρυτταν ότι μπορεί να υπάρξει εθελοντική και μόνο αναδιάρθρωση του χρέους, λέγοντας πως οτιδήποτε άλλο, δηλαδή η αναγκαστική αναδιάρθρωση ισοδυναμεί με εθνικό όνειδος και με μόνιμη απομάκρυνση από τις αγορές.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν, περιοριζομένοι στο ρόλο του γραμματοκομιστή μεταξύ Γερμανίας και IIF, στους διαδρόμους των Βρυξελλών.
Οι άνθρωποι αυτοί σήμερα επικαλούνται το εξής επιχείρημα: “πριν δυο χρόνια οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν ήταν έτοιμοι να δεχτούν αναδιάρθρωση χρέους και άρα αν την επιχειρούσαμε θα πηγαίναμε σε χρεοκοπία αλά Αργεντινή, ενώ τώρα αναδιαρθρώνουμε το χρέος μας συντεταγμένα και άρα προστατευμένα”.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ακολουθώντας αυτήν την πολιτική θα οδηγήσουν την Ελλάδα και σε “άτακτη” χρεοκοπία.
Προσωπικά ανήκω σε εκείνους που θεωρούσαν ότι η αναδιάρθρωση χρέους ήταν αναπόφευκτη και έπρεπε να γίνει. Δεν είναι όμως πανάκεια.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους έπρεπε και μπορούσε να γίνει πριν δυο χρόνια, σε μικρότερο μάλιστα ποσοστό και με πολύ ευεργετικότερες επιπτώσεις στο ελληνικό χρέος. Όσοι επικαλούνται ότι οι αγορές “δεν ήταν έτοιμες” αγνοούν ή υποκρίνονται ότι αγνοούν βασικές διαπραγματευτικές τακτικές και το γεγονός πως ήταν κοινό μυστικό- ή μάλλον όχι και τόσο μυστικό- ότι το ελληνικό χρέος έπρεπε να αναδιαρθρωθεί. Όσοι υποστηρίζουν ότι μια τέτοια απόπειρα πριν δυο χρόνια θα οδηγούσε σε “άτακτη χρεοκοπία” και έξοδο από το ευρώ ψεύδονται, διότι η βασική αιτία εξαιτίας της οποίας σήμερα η ελληνική αναδιάρθρωση δεν οδήγησε σε “άτακτη χρεοκοπία” ή έξοδο από το ευρώ υπήρχε τότε σε πολύ εντονότερο βαθμό και δεν είναι άλλη από το συστημικό κίνδυνο που μια τέτοια εξέλιλη θα συνιστούσε.
¨Εστω κι έτσι όμως, ακόμα και σήμερα η αναδιάρθρωση χρέους θα αποτελούσε θετική εξέλιξη εάν δε συνιστούσε το τυρί στη φάκα. Δηλαδή αν δεν έκρυβε πίσω από τις “βενιζέλιες” μεγαλοστομίες την οδυνηρή παράδοση του ελληνικού λαού, δεμένου χειροπόδαρα, στους πιστωτές και στη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού. Αν συνδυαζόταν με πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής αλληλεγγύης, δημοσιονομικού ορθλογισμού, προοδευτικών μετασχηματισμών στο δημόσιο τομέα, εμβάθυνσης των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Αν συνδυαζόταν με τη σθεναρή διεκδίκηση και μιας ευρωπαϊκής πολιτικής εξόδου, αντί μιας πολιτικής επίτασης της κρίσης. Αν δηλαδή εντασσόταν σε έναν διαφορετικό στρατηγικό προσανατολισμό.
Αντί όλων αυτών, το PSI+ σφραγίζει εν μέσω πανηγυρισμών την είσοδο σε μια νέα φάση όξυνσης της κρίσης.
Κατά τον 19ο αιώνα, ο Χ. Τρικούπης επέδειξε αιδώ, δηλαδή ένα βαθύ αίσθημα τιμής προς τον ελληνικό λαό. Γι’ αυτό και κατέγραψε εκείνη την εξέλιξη ως δυστυχή. Αντίθετα, σήμερα η αντίστοιχη- όχι ταυτόσημη φυσικά- εξέλιξη καταγράφεται ως ευτυχής, από εκείνους που αφού συνέτειναν στη διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας, αφού επέβαλαν την αδιέξοδη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της ερημοποίησης, αφού ώθησαν τη χώρα στη χρεοκοπία σε αργή κίνηση εις βάρος του λαού, πανηγυρίζουν και ετοιμάζονται να καταλάβουν ακόμα υψηλότερες θέσεις, στο πλαίσιο ενός αμοραλιστικού καριερισμού.
Από μια κάστα πολιτικών που ανδρώθηκαν στα κανάλια της διαπλοκής, έμαθαν στον πλέον χυδαίο διαδρομισμό και τρέχουν γεμάτοι αλαζονεία προς την εξουσία που τους υποσχέθηκαν, έτοιμοι να υπηρετήσουν την επιχειρηματική ελίτ που χρεωκόπησε τη χώρα.



Πηγή: harta.gr

Το μάθημα της πατάτας

Σαν χρήσιμο πράγμα που ικανοποιεί διατροφικές ανάγκες, ένα τσουβάλι πατάτες Νευροκοπίου 20 κιλών στο Πάρκο Γουδή, ή στην είσοδο του Δημαρχείου Βύρωνα, ή στον παράδρομο της Εθνικής οδού Αθηνών - Λαμίας στη Νέα Κηφισιά δεν διαφέρει σε τίποτα από οκτώ συσκευασίες των δυόμισι κιλών πατάτας Νευροκοπίου σε ένα σούπερ μάρκετ στου Ζωγράφου, ή στον Βύρωνα ή στην Πολιτεία της Κηφισιάς.
Αντιθέτως, σαν εμπορεύματα, δηλαδή σαν κοινωνικά πράγματα, το τσουβάλι των είκοσι κιλών και οι συσκευασίες των δυόμισι κιλών διαφέρουν σημαντικά.
Το τσουβάλι των είκοσι κιλών είναι ένα απλό (μη καπιταλιστικό) εμπόρευμα, δηλαδή ένα εμπόρευμα που η πώλησή του, η μετατροπή του σε χρήμα, πέρα από το κόστος παραγωγής, εξασφαλίζει στον κάτοχό του, τον αγρότη-μικροπαραγωγό, απλώς ένα ατομικό εισόδημα διαβίωσης, κατά περίπτωση περισσότερο ή λιγότερο ικανοποιητικό. Κι αυτό διότι έχει παραχθεί και συσκευαστεί από μια οικογενειακή μικροεπιχειρηματική δραστηριότητα, στην οποία ο ιδιοκτήτης είναι και άμεσα εργαζόμενος.
Σε αντιδιαστολή, η συσκευασία των 2,5 κιλών αποτελεί καπιταλιστικό εμπόρευμα, δηλαδή ένα εμπόρευμα που η μετατροπή του σε χρήμα στοχεύει να εξασφαλίσει στον ιδιοκτήτη του όχι (απλώς) ένα ικανοποιητικό εισόδημα, αλλά το «κανονικό», δηλαδή το κοινωνικά μέσο ποσοστό κέρδους. Αν για παράδειγμα το μέσο ποσοστό κέρδους στην οικονομία είναι 12% επί του συνολικά χρησιμοποιούμενου κεφαλαίου και η επιχείρηση συσκευασίας και διανομής πατάτας είναι σχετικά μεγάλη, απασχολεί για παράδειγμα ένα κεφάλαιο 10 εκατ. ευρώ, το προσδοκώμενο μέσο κέρδος ετησίως θα είναι 1.200.000 ευρώ. Αν είναι μικρότερη, ας πούμε 4.000.000 ευρώ, το προσδοκώμενο μέσο κέρδος ετησίως θα είναι 480.000 ευρώ.
Η επιχείρηση συσκευασίας και διανομής πατάτας αγόραζε από τους αγρότες μικροεπιχειρηματίες-παραγωγούς το απλό εμπόρευμα (κάποιους τόνους πατάτας Νευροκοπίου) και το μετέτρεπε σε καπιταλιστικό εμπόρευμα χονδρικής (συσκευασίες που διατίθενται σε κάθε σούπερ μάρκετ της χώρας). Ο ιδιοκτήτης του σούπερ μάρκετ το μετέτρεπε περαιτέρω σε καπιταλιστικό εμπόρευμα λιανικής, καθώς οι δαπάνες σε υλικά και μισθούς για την αγορά, φύλαξη, πώληση κ.λπ. της πατάτας πρέπει να προσαυξηθούν και πάλι με το μέσο κέρδος. Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια ότι ο καταναλωτής αγόραζε τις πατάτες στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς του, δηλαδή δεν χρειαζόταν να πάει στο Πάρκο Γουδή, ή στον παράδρομο της Εθνικής οδού Αθηνών - Λαμίας στη Νέα Κηφισιά. Παράλληλα, οι δύο καπιταλιστικές διαδικασίες παραγωγής που παρεμβάλλονταν ανάμεσα στον αγρότη και τον καταναλωτή συμπίεζαν το εισόδημα και των δύο: Χαμηλή τιμή αγοράς από τον αγρότη, ψηλή τιμή πώλησης στον καταναλωτή.
Αναφορικά με την πατάτα, η κρίση έδειξε πως η αυτενέργεια και αλληλεγγύη των ανθρώπων μπορούν να κάνουν τις διαδικασίες καπιταλιστικής παραγωγής περιττές. Θα μπορούσε άραγε στο επίπεδο της συνολικής κοινωνίας να μετασχηματιστεί η οικονομία με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή υπερβαίνοντας τους καταναγκασμούς του κεφαλαίου και του κέρδους;
Οι καπιταλιστικές διαδικασίες παραγωγής που παρεμβάλλονται ανάμεσα στον αγρότη και τον καταναλωτή συμπιέζουν το εισόδημα και των δύο


Γιάννης Μηλιός (καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο ΕΜΠ)


Πηγή: ethnos.gr

Ταραχές σε φαβέλα του Ρίο για την επίσκεψη βρετανού γαλαζοαίματου

Λίγες ώρες πριν από την άφιξη του πρίγκιπα Χάρι --τρίτου τη τάξει στην διαδοχή του βρετανικού θρόνου—χθες, Σάββατο, σε μια φαβέλα στα βόρεια του Ρίου ντε Ζανέιρου, στρατιώτες της δύναμης, η οποία είναι επιφορτισμένη να τηρεί την τάξη, δέχθηκαν επιθέσεις από κατοίκους που πέταξαν πέτρες και αποπειράθηκαν να τους χτυπήσουν με ρόπαλα, σύμφωνα με βραζιλιάνικα ΜΜΕ.


Στη  φαβέλα Κουμπλέξ ντου Αλεμάου, ένα σύνολο παραγκουπόλεων όπου ζουν περίπου 200.000 άνθρωποι, επιβλήθηκε πλήρης «ειρήνευση» στα τέλη του 2010, όταν χιλιάδες στρατιωτικοί και αστυνομικοί εισέβαλαν και εξεδίωξαν από αυτή συμμορίες λαθρέμπορων ναρκωτικών.
Ο ακόλουθος Τύπου της δύναμης επιβολής της τάξης, ο αντισυνταγματάρχης Φερνάντο Φαντατσίνι, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι «ουδείς τραυματίστηκε» στα επεισόδια. Οι στρατιώτες έκαναν χρήση σφαιρών με περίβλημα από καουτσούκ, είπε.
Οι επιθέσεις σημειώθηκαν ταυτόχρονα, περίπου σε πέντε σημεία της φαβέλας Βίλα Κρουζέιρου, γεγονός το οποίο σύμφωνα με τις αρχές ίσως να σημαίνει πως «ενορχηστρώθηκαν» από συμμορίες που εκδιώχθηκαν από την περιοχή για να «προκαλέσουν προβλήματα» στη διάρκεια της επίσκεψης του πρίγκιπα.
Ο 27χρονος βρετανός γαλαζοαίματος, έφθασε με τελεφερίκ και έγινε δεκτός από παιδική χορωδία πριν να εγκαινιάσει την έδρα μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης η οποία ενθαρρύνει τους κατοίκους να διαβάζουν.



Πηγή: tvxs.gr

Φουκοσίμα: Ένας χρόνος μετά

Ένας χρόνος έχει ήδη περάσει από τις 11 Μαρτίου του 2011. Ήταν η μέρα που προκλήθηκε η μεγαλύτερη πυρηνική καταστροφή των τελευταίως 25 ετών. Η Ιαπωνία «χτυπήθηκε» από ένα ισοπεδωτικό σεισμό 9 βαθμών ο οποίος προκάλεσε κύματα δεκάδων μέτρων καλύπτοντας το βορειοανατολικό κομμάτι της χώρας.
Ο σεισμός κατέστρεψε και τα συστήματα ψύξης των αντιδραστήρων του σταθμού της εταιρίας ΤΕPCO, με αποτέλεσμα την τήξη των πυρήνων τριών απ’ αυτούς. Οι κάτοικοι της περιοχής που βρίσκονταν κοντά στο πυρηνικό εργοστάσιο εγκατέλειψαν τα σπίτια τους αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες αγνοούμενος. Στις 14:46 ο χρόνος για την Ιαπωνία…σταμάτησε.
Μέχρι και σήμερα οι Ιαπωνικές οικογένειες μετρούν 3.200 αγνοούμενους
Στη νομαρχία Ιουάτε όπου τουλάχιστον 1.000 άνθρωποι εξακολουθούν να φέρονται ως αγνοούμενοι, 300 αστυνομικοί και 80 μεθοριακοί φρουροί έχουν κινητοποιηθεί για μια νέα επιχείρηση ελέγχου κατά μήκος της ακτής.
Στη γειτονική νομαρχία της Φουκουσίμα εκατοντάδες αστυνομικοί και εθελοντές επί δύο ημέρες πραγματοποιούν έρευνες για τον εντοπισμό των σορών τουλάχιστον 200 ανθρώπων. Οι σοροί μπορεί να βρίσκονται εντός της απαγορευμένης ζώνης των 20 χλμ. γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο, αφότου δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα πάντα για να γλιτώσουν από τη ραδιενέργεια.
Όπως Σύμφωνα με μετρήσεις επιστημόνων, που δεν έχουν διαψευστεί, σημαντικά ποσά ραδιενέργειας έχουν διαχυθεί στον Ειρηνικό ωκεανό με απρόβλεπτες επιπτώσεις για τα αλιεύματα και τους πληθυσμούς που τρέφονται από αυτά.Επίσης οι διαρροές ραδιενέργειας στο σταθμό της Φουκουσίμα υπολογίζεται ότι θα συνεχίστηκαν τουλάχιστον έως το τέλος του 2011.Αν και η ζώνη εκκένωσης των κατοίκων είναι 20 χλμ. γύρω από το εργοστάσιο, η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (ΔΥΑΕ) προειδοποίησε ότι υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας έχουν μετρηθεί σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 30 χλμ.
Οι εκδηλώσεις της καταστροφικής επετείου
Τα δημόσια μέσα μεταφοράς ακινητοποιήθηκαν και ένα λεπτό σιγής τηρήθηκε στα εμπορικά σημεία του Τόκιο και των μεγάλων πόλεων στη μνήμη των 19.000 νεκρών και αγνοουμένων.
Αντιπυρηνικοί ακτιβιστές έχουν οργανώσει διαδηλώσεις στο Τόκιο, στην πόλη της Φουκουσίμα και σε άλλες περιφέρειες της χώρας, ενώ στις πληγείσες περιοχές οι επιζήσαντες θα ανάψουν χιλιάδες κεριά για να τιμήσουν τα θύματα της καταστροφής.
Στο λιμάνι Ισινομάκι, το οποίο επλήγη από ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα μέλη φιλανθρωπικών οργανώσεων μοίρασαν λουλούδια στις οικογένειες των θυμάτων προκειμένου αυτές να τα αφήσουν σήμερα στα μνήματα των δικών τους ανθρώπων.
Η Φουκοσίμα … προβλημάτισε
Η καταστροφή στην Ιαπωνία είχε και ένα θετικό αντίκτυπο: Ο Ιταλικός λαός απέρριψε με δημοψήφισμα την κατασκευή πυρηνικών σταθμών στο έδαφος της χώρας. Η Γερμανική και η Ελβετική κυβέρνηση δήλωσαν ότι θα κλείσουν σταδιακά όλους τους πυρηνικούς σταθμούς τους.
Μέσα σε 32 χρόνια είχαμε τρεις μεγάλες πυρηνικές καταστροφές [Θρι Μάϊλ Αϊλαντ (1979), Τσερνομπίλ (1986) και Φουκουσίμα (2011)] που απέδειξαν ότι καμία τεχνολογία και καμία τέλεια οργάνωση δεν μπορούν να ελέγξουν τις συγκυρίες.




Πηγή: koutipandoras.gr

Σπάει τα κοντέρ η υποαπασχόληση των νέων στην Ευρώπη

Σχεδόν 1,5 εκατομμύριο νέοι ηλικίας 15-24 ετών υποαπασχολούνταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2010, εργάζονταν δηλαδή από ανάγκη και όχι από επιλογή σε δουλειές μερικής απασχόλησης (part time).

Ανάμεσα σε αυτούς, πολλοί Έλληνες και Ελληνίδες, καθώς το ποσοστό -επί της συνολικής απασχόλησης- των νέων που υποαπασχολούνταν στην Ελλάδα, παρουσίασε αισθητή αύξηση το 2010, σε σχέση με το 2008.

«Η κρίση σπρώχνει τους νέους στη μη ηθελημένη μερική απασχόληση» επισημαίνει το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (Cedefop), με έδρα τη Θεσσαλονίκη, σε πρόσφατο σημείωμά του, βασισμένο σε επεξεργασία που πραγματοποιήθηκε σε στοιχεία της Μελέτης Ανθρώπινου Δυναμικού της ΕΕ (EU Labor Force Survey) και της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat).

Με βάση το ίδιο σημείωμα, που έχει στη διάθεσή του το ΑΜΠΕ, το 2010 υποαπασχολούταν ένας στους τέσσερις νέους με εργασία part time στην ΕΕ, ενώ μεταξύ 2008 και 2010 το ποσοστό των νέων που υποαπασχολούνταν στα 27 κράτη-μέλη αυξήθηκε κατά 1,7%.

Ωστόσο, τα σχετικά ποσοστά διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα.

Η συνήθως θετικά πρωτοπόρα Σουηδία παρουσίαζε το 2010 το υψηλότερο ποσοστό υποαπασχόλησης των νέων (15% έναντι μέσου όρου 7,6% στην ΕΕ των 27), αν και υπήρξε βελτίωση σε σχέση με το 2009, οπότε αυτό έτεινε στο 16%.

Στη δεύτερη θέση βρισκόταν το 2010 η Ισπανία, όπου η υποαπασχόληση των νέων με δουλειές part time διαμορφώθηκε στο 14,3% επί της συνολικής απασχόλησης, ποσοστό σημαντικά αυξημένο σε σχέση με το 2008 και το 2009.

Στην τρίτη θέση είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, με 13,7%.

Η Ελλάδα κατατασσόταν τον ίδιο χρόνο ένατη, με ποσοστό της τάξεως του 8,2% το 2010, έναντι περίπου 5,9% το 2009 και γύρω στο 5,5% το 2008. Στον αντίποδα, τα χαμηλότερα αντίστοιχα ποσοστά κατεγράφησαν το 2010 σε Τσεχία (0,7%), Βέλγιο (2,2%) και Σλοβακία (2,7%).

«Σε σχέση με το 2008, το 2010 το ποσοστό των νέων ανθρώπων, που δουλεύουν με σχέση μερικής απασχόλησης, παρότι θα ήθελαν να έχουν μια δουλειά πλήρους απασχόλησης, αυξήθηκε σε σχεδόν όλες τις χώρες της ΕΕ, εκτός από τη Γερμανία, όπου παρέμεινε σε παρόμοια επίπεδα με το 2008. Το 2010, οι νέες γυναίκες είχαν περισσότερες πιθανότητες να σπρωχτούν σε μια μη ηθελημένη εργασία part time, σε σχέση με τους νέους άντρες» σημειώνει το Cedefop.

Συνολικά, οι νέοι που είτε είναι άνεργοι είτε υποαπασχολούνται στην ΕΕ υπολογίζεται ότι φτάνουν τα 6,8 εκατ. άτομα. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές για τη διασφάλιση καλύτερης ποιότητας εργασίας και εργασιακών συνθηκών μέσω της λεγόμενης «flexicurity» (flexibility και security ήτοι ευελιξία και ασφάλεια), εξακολουθεί να περιγράφεται ως προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκειμένου να μειωθούν τα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη.

Πηγή: tovima.gr

Καλλιέργεια κάνναβης: Μια απάντηση στη κρίση;

Μια κωμόπολη στη βορειοανατολική Ισπανία θεωρεί ότι βρήκε τον τρόπο να αποπληρώσει το χρέος της: θα καλλιεργήσει κάνναβη. Βρίσκεται σε μια από τις πιο γραφικές περιοχές της Ισπανίας, το χωριό Ρασκουέρα της Καταλονίας και συμφώνησε να νοικιάσει γη για να καλλιεργεί κάνναβη, μια επιχείρηση η οποία, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, θα επιτρέψει στους κατοίκους του να αποπληρώσουν το χρέος τους, ύψους 1,3 εκατομμυρίων ευρώ σε δύο χρόνια.

Οι τοπικές αρχές κρατούν άκρως μυστική την τοποθεσία όπου θα ξεκινήσουν την επιχείρησή τους, ενώ ο γενικός εισαγγελέας της Ισπανίας ερευνά τη νομιμότητα του σχεδίου.

Οι ισπανικές πόλεις είναι υπερχρεωμένες ύστερα από το σπάσιμο της στεγαστικής φούσκας το 2008. Πολλές, έχουν μήνες να πληρώσουν τους μισθούς στους οδοκαθαριστές και σε άλλους δημοτικούς υπαλλήλους.

Ο δήμαρχος της Ρασκουέρα των 900 κατοίκων δήλωσε ότι το σχέδιο δεν θα ευνοήσει μόνο τους ντόπιους, αλλά θα συμβάλει και στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και την φοροδιαφυγή που συνδέονται με την βιομηχανία της κάνναβης, χάρη στην επιτήρηση από την κυβέρνηση.

Η Ενωση Προσωπικής Χρήσης Κάνναβης της Βαρκελώνης (ABCDA) θα καταβάλλει στην Ρασκουέρα 54.170 ευρώ τον μήνα από τον Ιούλιο του 2012 για την αξιοποίηση 15 εκταρίων και οι τοπικές αρχές ελπίζουν ότι έτσι θα δημιουργηθούν 40 νέες θέσεις εργασίας στο χωριό.

Πηγή: tvxs.gr

Ο τοίχος

Υπάρχουν κάποιες στιγμές, όπου μοναδική διέξοδος είναι ο τοίχος. Το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι, τα μάτια κοκκινίζουν, σφίγγεις τις γροθιές και το μόνο το οποίο είσαι ικανός να κάνεις είναι να πάρεις φόρα και να αναμετρηθείς μαζί του.

Είναι φορές που όλα σε ενοχλούν. Σου είναι δύσκολο να σκεφτείς, αδύναμος, δεν μπορείς να επικαλεστείς ούτε την προσωπική σου εκτόνωση, παντελώς ανίκανος ακόμη και να βάλεις δυο-τρεις λέξεις στη σειρά.

Αγνοείς τα βασικά, όλος σου ο κόσμος μετατρέπεται σε μία ανορθόγραφη απειλή και διακυβεύεται, ταυτόχρονα με το παρόν, ολόκληρη η ύπαρξη και η γενιά σου.

Πριν πάρεις φόρα, επιχειρείς μια τελευταία προσπάθεια να βάλεις τάξη στο προσωπικό σου χάος. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι τι σε ενόχλησε περισσότερο. Η μηχανή σου που προφανώς "την άρπαξε" από την παρατεταμένη κακοκαιρία, παρεξηγήθηκε που ξαφνικά κατεβαίνοντας τη Βασ. Σοφίας τη μετέτρεψες σε υποβρύχιο και σταμάτησε να λειτουργεί ή ο κυνισμός του Αναπληρωτή; Σε ενόχλησε η υπερβολική ειλικρίνεια του Σαχινίδη ή η βεβαιότητά σου ότι αυτές τις δηλώσεις -πέρα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις- δεν θα παίξουν πουθενά; Σε ενόχλησε ότι αυτές οι δηλώσεις δεν θα παίξουν πουθενά ή ότι χιλιάδες παρόμοιες δηλώσεις, εκατομμύρια πραγματικότητες που είναι "εκτός πλαισίου" δεν θα γίνουν ποτέ ειδήσεις; Σε ενόχλησε ότι αυτές οι πραγματικότητες δεν θα γίνουν ειδήσεις ή μήπως σε ενοχλεί ένα εγκατεστημένο σύστημα που όπως έλεγε ο Πιερ Μπουρντιέ, διαχρονικά επιλέγει, αναδεικνύει το ασήμαντο για να επικαλύψει την ουσία; Σε ενοχλεί τελικά που επικαλύπτεται η ουσία ή ότι αυτό το ανούσιο πολλές φορές σου απαλύνει τα νεύρα και σε χαλαρώνει;

Κάποιες φορές με τη μορφή του πλούσιου στήθους της Σάσας Μπάστα, τα ψώνια της Μενεγάκη, τα τακούνια της Μπήλιως, την προσμονή Μελισσανίδη. Κάποιες άλλες με μία συλλήβδην μούντζα, μία φωτιά σε ένα κάδο ή ένα κτίριο, ένα σακί φθηνές πατάτες, ένα εισιτήριο που ποτέ δεν χτυπήθηκε, το βενζινάδικο με τη χαμηλότερη τιμή. Και κάποιες άλλες με την φαντασίωση της οριστικής απομάκρυνσης από όλο αυτό το άθλιο και το μίζερο.

Σήμερα (χρόνος στον οποίο εκνευρισμός μετουσιώνεται σε λέξεις) η μέρα ξεκίνησε με μία φοβερή κυνική παραδοχή. Ο υπουργός δήλωσε ότι "Οτιδήποτε θα χάσουν οι Τράπεζες αυτή τη στιγμή από το PSI, θα το καταβάλλει ο Έλληνας φορολογούμενος". Αυτή είναι μία κορυφαία δήλωση και είμαι σίγουρος ότι δεν θα παίξει σε κανένα δελτίο. Όπως δεν θα παίξει και η έρευνα του Emmanuel Saez, καθηγητή στο Berkeley, ο οποίος διαπίστωσε ότι το 2010 το 1% των Αμερικανών κέρδισε το 93% του παραγόμενου πλούτου. Την ίδια χρονιά, την πρώτη χρονιά της πλήρους ανάκαμψης της αμερικανικής οικονομίας, το εισόδημα του "τυχερού" 1% του αμερικανικού πληθυσμού αύξησε τα εισοδήματά του κατά 11,6% και το υπόλοιπο 99% μόλις κατά 0,2%.

Την ίδια ώρα κανείς δεν θα μας πει για την έρευνα που θέλει τους φτωχούς και "αδύναμους" μαθητές των ΗΠΑ να ολοκληρώνουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ποσοστό 3% ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των "αδύναμων" μεν, πλούσιων δε, εκτοξεύεται στο 30%. Ποσοστό μεγαλύτερο και από αυτό, των διανοιών μεν, φτωχών δε, που τελικά καταφέρνουν να αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους σπουδάζοντας σε ένα πανεπιστήμιο!

Κανείς δεν θα ασχοληθεί με το Σαχινίδη και τις τράπεζες και τους φορολογούμενους που θα πληρώσουν τις ζημιές από το PSI. Κανείς δεν θα ασχοληθεί με το γιατρό που δεν γράφει τα φάρμακα στον καρκινοπαθή, με τον 35αρη που επιστρέφει στο σπίτι των γονιών του, τους "μισθωτούς" ανασφάλιστους σκλάβους, τη σταδιακή μετατροπή της κοινωνίας μας σε πολιτισμένη και ανταγωνιστικά δυτική του 1%. Κανείς δεν θα ασχοληθεί με τη μετατροπή της σε φεουδαρχία, όπου ο υπέρτατος άρχων θα μπορεί να βιαιοπραγεί ξεπαρθενεύοντας καθημερινά τη ζωή μας. Κανείς δεν θα ασχοληθεί με την παρατημένη μηχανή-υποβρύχιο σε κάποιο πεζοδρόμιο. Κανείς δεν θα ασχοληθεί με τον τοίχο μου.Αλλά ποιος ξέρει, μπορεί να κάνω και λάθος. Μπορεί για μία έστω φορά, οι νόμοι της φυσικής να ανατραπούν και η σύγκρουση να οδηγήσει στην απέναντι πλευρά. 

Κυριάκος Α.

Πηγή: ellinofreneia.net

Όλα μια συνήθεια είναι

Ένα όμορφο ενσταντανέ σκόρπισε μερικά χαμόγελα στο βαρύ κλίμα που επικρατεί στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ. Ένας συνταξιούχος πέταξε γιαούρτι στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος έχει εκπαιδευτεί μυστικά τις τελευταίες μέρες στο πώς θα αντιδράει παθητικά στα γιαουρτώματα, εφάρμοσε το δόγμα «Γιώργου Νταλάρα», και συνέχισε να τραγουδάει τα Παραπονεμένα Λόγια.

(Τώρα αναμένουμε από τα γνωστά παπαγαλάκια πύρινα άρθρα για το πόσο μάγκας και άντρας είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος που δέχτηκε το γιαούρτι αδιαμαρτύρητα.)

Πηγή: pitsirikos.net

Εμείς, τα παιδιά του internet

Μάλλον δεν υπάρχει άλλη λέξη που να έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως η λέξη «γενιά».

Κάποτε προσπάθησα να μετρήσω τις «γενιές», που έχουν ανακηρυχθεί τα τελευταία δέκα χρόνια, μετά από το γνωστό άρθρο για τη «Γενιά του Τίποτα». Νομίζω ότι υπήρχαν κάπου δώδεκα. Όλες είχαν ένα κοινό στοιχείο: Υπήρχαν μόνο στα χαρτιά.

Η πραγματικότητα ποτέ δεν μας έδωσε μία απτή, με νόημα, αξέχαστη ώθηση, η κοινή εμπειρία της οποίας θα μας διακρίνει για πάντα από τις προηγούμενες γενιές.

Την ψάχναμε, κι όμως η επαναστατική αλλαγή ήρθε απαρατήρητη, μαζί με την καλωδιακή τηλεόραση, τα κινητά τηλέφωνα και πάνω απ ‘ όλα την πρόσβαση στο διαδίκτυο. Μονάχα σήμερα μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως πόσα έχουν αλλάξει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.

Όλο το άρθρο εδώ