Φύγε

Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, δεν είμαι πια στην Αθήνα. Μια μέρα εκεί που έκανα τη βόλτα μου στην Πνύκα, σκέφτηκα πως δεν έχω καμιά δουλειά στην Αθήνα, οπότε «τι κάνω εγώ εδώ;». Την επόμενη ημέρα έφυγα.
Εδώ που είμαι τώρα, είναι πάρα πολύ ωραία. Γενικά, τα ελληνικά νησιά -από τον Απρίλιο μέχρι και τον Οκτώβριο- είναι σούπερ. Φαντάζομαι το ξέρετε.
Μακριά από την Αθήνα, συνειδητοποίησα μερικά πράγματα που στην Αθήνα δεν τα πολυκαταλαβαίνουμε.
Το πρώτο είναι πως το Μνημόνιο, το PSI -και όλες αυτές οι μαλακίες- δεν αφορούν και πολύ όσους δεν μένουν σε μεγάλες πόλεις. Θα μπορούσα να πω ότι τους αφήνουν παντελώς αδιάφορους. Για να το καταλάβετε όλοι: στ’ αρχίδια τους.
Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό είναι πως εδώ δεν υπάρχουν άστεγοι.
Ούτε ζητιάνοι κάθε πέντε μέτρα υπάρχουν.
Εξαρτημένοι άνθρωποι θα υπάρχουν αλλά δεν έχω δει ακόμα κανέναν.
Ούτε καμιά τοξικομανή που να μου λέει αναλυτικά πόσο πάνε οι υπηρεσίες της πέτυχα στο δρόμο.
Ούτε μπάτσο έχω δει. Μια μέρα είδα ένα περιπολικό που περνούσε από μακριά. Θα πήγαιναν οι άνθρωποι να ποτίσουν τη χασισοφυτεία τους. Ή θα πήγαιναν για μπάνιο.
Ούτε ρατσιστικές επιθέσεις έχω δει. Εντόπισα κάτι τύπους που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή αλλά είναι οι βλαμμένοι του νησιού. Πάντα υπήρχαν. Με τη Χρυσή Αυγή μπόρεσαν να εκφραστούν και πολιτικά οι άνθρωποι. Να αισθανθούν πως είναι κι αυτοί «κάποιοι». Το δούλεμα που τρώνε από τους άλλους δεν περιγράφεται.
Κατά τ’ άλλα, όλα είναι ανθισμένα, τα πουλιά κελαηδούν, οι τουρίστριες λιάζουν το πράμα τους στην παραλία, ενώ ζευγάρια πηδιούνται στην καυτή άμμο ή μέσα στη θάλασσα. Ελλάδα, ο καλύτερος γαμιστρώνας του κόσμου.
Και τι θέλεις να μας πεις, πιτσιρίκο; Να φύγουμε από την Αθήνα και να πάμε στα Κουφονήσια; Ναι.
Και που είσαι στην Αθήνα, τι κάνεις; Μαλακίζεσαι. Πήγαινε να μαλακιστείς σε ένα πιο ωραίο περιβάλλον.
Δηλαδή, πιτσιρίκο, να κοιτάξω την πάρτη μου; Γιατί, στην Αθήνα, τι κάνεις; Παλεύεις για την ανθρωπότητα;
Μιλάω στο τηλέφωνο με φίλους που είναι στην Αθήνα και με πιάνει απελπισία. Λες και δεν είμαστε στην ίδια χώρα. Λες και είναι μετανάστες στην Κίνα και δουλεύουν σε ανθρακωρυχεία.
Διαβάζω στα social media και είναι όλοι με τα νεύρα τσίτα. Πετάνε την σκούφια τους για τσακωμό. Εδώ δεν έχω δει κάναν άνθρωπο να τσακώνεται. Άσε, ρε μεγάλε, που θα τσακωθούμε κιόλας. Πήγαινε να κάνεις καμιά βουτιά, να ισιώσεις. Αλλιώς, να τσακωθείς μόνος σου.
Από την άλλη, από την ημέρα που έφυγα από την Αθήνα, το μπλογκ πάει ακόμα πιο γαμάτα. Έσπασαν τα κοντέρ. Επί την ευκαιρία, σας ευχαριστώ.
Και φράγκα, πιτσιρίκο, για να την κάνουμε από την Αθήνα, πού θα βρούμε;
Λοιπόν, θα σου πω ένα μυστικό. Στην Ελλάδα, ειδικά το καλοκαίρι, δεν χρειάζεσαι φράγκα. Ποτέ δεν χρειαζόσουν. Αλλά σε έκαναν να πιστέψεις πως χρειάζεσαι. Και το έφαγες αμάσητο.
Στήσε μια σκηνή στην παραλία, πήγαινε σε κάνα φίλο, σε καμιά παλιά γκόμενα, κάνε κάνα μεροκάματο από δω κι από κει, φύτεψε καμιά ντομάτα, κάνα κολοκύθι, και θα περάσεις το καλοκαίρι φίνα.
Και το σπίτι, οι δουλειές, οι υποχρεώσεις;


Παράτα τα, ρε φίλε, παράτα τα.




Πηγή: pitsirikos.net