Σκάσε και σκάβε

Οι εικόνες με τους ισπανούς μπάτσους να εξαπολύουν εκατοντάδες υπερμεγέθεις πλαστικές σφαίρες κατά των διαδηλωτών, οπλίζοντας συνεχώς και με τρόπο που έδειχνε να το απολαμβάνουν τα ειδικά μακρύκανα όπλα τους έκαναν το γύρο του κόσμου.Οι εικόνες με τους ανθρακωρύχους της Αστούριας και της Λεόν να τους αντιμετωπίζουν στα ίσα, με δικά τους αυτοσχέδια όπλα, στους αυτοκινητόδρομους της περιοχής και μέσα στα χωριά τους, δεν γνώρισαν την ίδια προβολή.



Ειδικά στη χώρα μας, η μαχητική αντίσταση των ανθρακωρύχων θάφτηκε τελείως, ενώ οι εικόνες των μπάτσων με τις πλαστικές σφαίρες και της διαδηλώτριας με το καταματωμένο πρόσωπο γνώρισαν πιένες.
Η σκοπιμότητα είναι προφανής. Πρέπει να περάσει το μήνυμα της άτρωτης κρατικής καταστολής, μέσω της οποίας θα επιβληθεί η βαρβαρότητα. Να περάσει ένα μήνυμα τρόμου και ματαιότητας κάθε αντίστασης.
Η ζωή φαίνεται να κάνει κύκλους. Στην Ισπανία γίνονται τώρα αυτά που γίνονταν εδώ μέχρι και πριν από μισό χρόνο, ενώ εμείς έχουμε περιπέσει σ’ ένα είδος κοινωνικού νιρβάνα. Ομως, παρά τους κύκλους, τίποτα δεν επαναλαμβάνεται. Οι ανθρακωρύχοι με τη μαχητική τους αντίσταση έβαλαν μια καινούργια πινελιά στο τοπίο, η οποία μπορεί ν’ αλλάξει όλη την εικόνα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει εκεί, όλα τώρα αρχίζουν.
Εκείνο, όμως, που δεν πρόκειται ν’ αλλάξει είναι η ύπαρξη του μεγάλου κενού πολιτικής εκπροσώπησης της εργατικής τάξης. Και στην Ισπανία, όπου ένα τουλάχιστον κομμάτι της εργατικής τάξης αναβιώνει παλιές εξεγερτικές παραδόσεις, και στην Ελλάδα, όπου η εργατική τάξη δεν υιοθέτησε μαχητικές μεθόδους αντίστασης. Και εκεί και εδώ, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία κάνει τη βρόμικη δουλειά και το αντιπολιτευόμενο κομμάτι του αστικού πολιτικού συστήματος προσπαθεί να καναλιζάρει σε τακτικές κυβερνητικής εναλλαγής την απελπισία και την οργή.
Σκάσε και σκάβε, είναι το σύνθημα που ακούγεται απ’ όλα τα κέντρα του συστήματος. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει δουλειά για να σκάψεις, είσαι υποχρεωμένος να σκάσεις. Μόνο όταν ξανάρθει η ώρα της κάλπης επιτρέπεται να μιλήσεις. Κι αν θέλεις να διαμαρτυρηθείς, έχεις το δικαίωμα, αρκεί να το κάνεις μέσα στα νόμιμα πλαίσια, δηλαδή ακίνδυνα για το σύστημα. Αλλιώς, θα βρεις απέναντί σου τις σιδερόφραχτες ορδές.
Η μη αντίσταση, η υποταγή, το σκύψιμο του κεφαλιού είναι ντροπή για την εργατική τάξη. Αν αφήσουμε τη βαρβαρότητα να επελαύνει ανενόχλητη, θα είμαστε υπόλογοι απέναντι στις γενιές που θα ‘ρθουν. Η αντίσταση, όμως, χρειάζεται σχέδιο, χρειάζεται όραμα, χρειάζεται τακτική κι αυτά μόνο η πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης μπορεί να τα εξασφαλίσει.


















Πηγή: eksegersi.gr